അറവുകാരൻ 2 [Achillies] [Climax] 1139

ഞാൻ നിന്റെ ചേച്ചി അല്ലെ…
അപ്പോൾ ഇതെന്റെ ഒരാശയാ…
അതുകൊണ്ട് നിനക്കും അനുക്കുട്ടിക്കും ഇന്നത്തെക്കുള്ള ഉടുപ്പൊക്കെ എന്റെ വക….
….എന്റെ ഇച്ഛായന്റേം….”

അവസാനം സ്വരം താഴ്ത്തി സുജയ്ക്ക് മാത്രം കേൾക്കാൻ പാകത്തിൽ ശ്രീജ പറഞ്ഞപ്പോൾ
സുജയുടെ കണ്ണുകളിൽ നീർത്തിളക്കം.

“ഉടുക്ക് പെണ്ണെ വൈകണ്ട….”

സുജയുടെ കവിളിൽ തട്ടി ശ്രീജ അവളെ ഉണർത്തി.
ഈറൻ മാറ്റി മുടി ഉണക്കി ബ്ലൗസും പാവാടയും ഉടുത്ത സുജയെ ഒരുക്കാൻ അപ്പോഴേക്കും ശ്രീജയും കൂടി,
പുത്തൻ സാരി ഞൊറിവോടെ ഉടുപ്പിച്ചു ശ്രീജ ഒന്ന് മാറി നിന്ന് നോക്കി,
ശെരിക്കും തെറ്റില്ലാതെ നിർമിച്ച അഴകുകൾ ഒത്തുചേർന്ന സുര സുന്ദരിയായി സുജ മാറിയിരുന്നു.
സാരിയിൽ ഉയർന്നു നിന്ന നെഞ്ചിലെ മാംസമുഴുപ്പും, അതിനു താഴേക്ക് പുഴയൊഴുകും പോലെ അണിവയറിനോട് ഒട്ടിചേർന്ന് സാരിയും.

“എന്നാ ശ്രീജേച്ചി, ങ്ങനെ നോക്കണേ…..”

“എന്റെ പെണ്ണെ….ഇത്ര വൈകിയല്ലോടി എന്നോർത്ത് പോയതാ….”

“ഈ ചേച്ചി….ഒന്ന് പോയെ…
ഇപ്പോഴും ആലോചിക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് എന്തോ പോലെ തോന്നുന്നുണ്ട്.”

“എന്ത്…??”

“ഒരു പേടി….
ഇത് ശെരിയാണോ….പെട്ടെന്ന് ഒട്ടും വിചാരിക്കാത്ത കാര്യമല്ലേ ചേച്ചി…..
പിന്നെ അനു,…. അവളെക്കുറിച്ചോർക്കുമ്പോൾ, ഇപ്പോഴും….”

“ഡി, നീ കല്യാണ ദിവസോയിട്ടു എന്റെ കയ്യീന്നു വാങ്ങിക്കല്ലേ….
…..പതിനേഴാം വയസ്സിൽ ഒളിച്ചോടി കുന്നു കയറിയ പെണ്ണാ നീ…
ആഹ് ധൈര്യം ഒക്കെ എവിടെയാടി പെണ്ണെ….”

ശ്രീജയുടെ ചോദ്യത്തിൽ സുജ ഒന്ന് കുലുങ്ങി.

“അറിയില്ല ചേച്ചി……
അന്നത്തെ പെണ്ണൊന്നുമല്ലല്ലോ ഞാൻ…
ചിലപ്പോൾ ആഹ് പേടി ഉള്ളിൽ കിടക്കുന്നത് കൊണ്ടും ആവാം….”

“ഒന്നുമില്ല….വിധിച്ചതെ നടക്കൂ എന്ന് കേട്ടിട്ടില്ല്യോ നീ…
എന്റെ കൊച്ച്‌ ഇപ്പോൾ ഇനി കൂടുതലൊന്നും ആലോചിക്കണ്ട….
വേഗം ഒരുങ്ങിയിറങ്ങാൻ നോക്ക്.”

അവളെ തിരിച്ചു നിർത്തി നിതംബം മൂടുന്ന കനത്ത മുടി വാരി വിടർത്തി അതിൽ മുല്ലപ്പൂ ചേർത്ത് ശ്രീജ കെട്ടി.

കരിയെഴുതി അവളുടെ മിഴികൾ കറുപ്പിച്ചു.
നെറ്റിയിൽ കുംകുമം ചുമപ്പിച്ച ഒരു കുഞ്ഞു പൊട്ടും ചാർത്തി സുജയുടെ മുഖത്തെ സൗന്ദര്യത്തിനൊപ്പം വശ്യതയും ശ്രീജ കൂട്ടി.