അറവുകാരൻ 2 [Achillies] [Climax] 1166

ഏറ്റവും കൂടുതൽ സ്നേഹിക്കണ്ടേ….”

അവനെ വരിഞ്ഞുമുറുക്കി ചുണ്ടിൽ അമർത്തി ഉമ്മ വെച്ചായിരുന്നു സുജ അവളുടെ ഉള്ളം കാട്ടിയത്, അവളുടെ കണ്ണീരിൽ കുതിർന്ന ചുംബനം ശിവൻ നിറ കണ്ണുകളോടെ ഏറ്റുവാങ്ങി.

സുജയുടെ പുറത്തു തലോടി അവളെ തന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ഒതുക്കുമ്പോൾ ശിവന്റെ ഉള്ളിൽ അന്ന് വൈകിട്ട് വറീതിന്റെ റേഡിയോയിൽ കേട്ടൊരു പാട്ടു തത്തി കളിച്ചു.

“ആകാശം താഴുന്നു…
നീഹാരം തൂവുന്നു….
കതിരൊളികൾ പടരൂന്നൂ….
ഇരുളലകൾ അകലുന്നൂ…
പുലർന്നു പുലർന്നു തെളിഞ്ഞു തെളിഞ്ഞു….
ചുവന്നു തുടുത്ത മാനം നോക്കി..”

സ്നേഹപൂർവ്വം…❤❤❤

 

The Author

Achillies

നിള പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഒഴുകാനാവുന്നില്ല ആരോ എന്നെ കോരിയെടുക്കുന്നു... നിശ പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഉറങ്ങാനാവുന്നില്ല ഒരു നിലാവ് എന്റെ മിഴികളിൽ അണയാതെ നിൽക്കുന്നു.. ഹേ ബാംസുരി നിന്റെ ഇടറിയ ജപശ്രുതി ഇനിയുമെന്റെ കാതുകളിൽ പകരരുത്, വസന്തമിങ്ങനെയാണെങ്കിൽ പൂക്കളോട്പോലും ഞാൻ കലഹിച്ചു പോവും." ~ലൂയിസ് പീറ്റർ...

248 Comments

Add a Comment
  1. അജുക്കുട്ടൻ

    കബി ഇല്ലാതെ എഴുതിയാൽ പോലും 100 ൽ 100 തന്നെ തരും. ആദ്യമായാണ് ഒരു കഥ ഇരുന്ന ഇരുപ്പിൽ വായിച്ച് തീർക്കുന്നത്.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *