അറവുകാരൻ 2 [Achillies] [Climax] 1139

ഇക്ക,…ഇക്ക ഇനി വരണ്ട….
എനിക്കിനിയും വയ്യ…”

“ഹ അതെന്ന പെണ്ണെ…ഓനോ അന്നെ വേണ്ട ഓന് ഇപ്പോഴും കിട്ടാത്ത മുന്തിരിയും നോക്കി നടക്കുവാ…ഇയ്യ് ഇങ്ങനെ വെറുതെ കാലം കയ്ക്കണ്ട….അനക്ക് വേണ്ടത് ഞമ്മളും തരാം…ആരും അറിയാണ്ട് ഞമ്മക്ക് നോക്കാന്നെ….”

അവളുടെ മുലകൾ രണ്ടും അപ്പോഴും അയാളുടെ കയ്യിലായിരുന്നു.
ഇതെല്ലാം കണ്ട അരവിന്ദൻ മറപ്പുരയിൽ ഇരുന്നു ഉരുകുകയായിരുന്നു, അങ്ങോട്ട് ചെന്ന് രണ്ടിനെയും പിടിക്കാനും തല്ലാനും ആണ് ആദ്യം തോന്നിയതെങ്കിലും, തന്റെ കർമം തന്നെ തന്നെ പിന്തുടർന്നതാണെന്ന് ആഹ് മറപ്പുരയിൽ വച്ചു അരവിന്ദന് ബോധം ഉണ്ടായി.
ഒന്നും മിണ്ടാനാവാതെ അതിനകത്തു തന്നെ ഇരുന്നു കരയേണ്ടി വന്നു അരവിന്ദന്.

“ശെരി….മോൾക്ക് വേണ്ടേൽ ഇക്ക വരുന്നില്ല….എങ്കിൽ ഈ രാത്രി മുഴുവൻ ഇക്കായ്ക്ക് തന്നൂടെ….”

അവളെ കെട്ടിമുറുക്കി വീരാൻ ചോദിച്ചു.

“ഇല്ല ഇക്ക…..ഇനി വേണ്ട….”

അംബിക ദയനീയമായി പറഞ്ഞു.

“എങ്കിൽ ഇജ്ജ് ഇവനെയൊന്നു താഴ്ത്തിയെങ്കിലും താ…
അല്ലാണ്ടെങ്ങനാ…,”

മുണ്ടു മാറ്റി ഉയർന്ന കുണ്ണ അവളെ കാട്ടി വീരാൻ മുഖം മുഴുവൻ ദയനീയത വരുത്തി.

“ഹ്മ്മ്….”

മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെയുള്ള അമ്പികയുടെ മൂളൽ കേട്ടതും വീരാൻ ഉള്ളിൽ ചിരിച്ചു.

“എന്നാ വാ മുത്തേ ഞമ്മക്ക് അകത്തേക്ക് പോവാം….”

അവളെ പൂണ്ടടക്കം പിടിച്ചു വീരാൻ അകത്തേക്ക് തള്ളിയതും, അത് പിടിക്കാത്ത മട്ടിൽ അംബിക അയാളെ തടഞ്ഞു, അകത്ത് വേണ്ട…
ഇക്കായ്ക്ക് കളഞ്ഞാൽ പോരെ…അതിവിടെ വച്ച് ഞാൻ കളഞ്ഞു തരാം.
അയാളുടെ കുണ്ണയെ പിടിച്ചു മുട്ടിൽ ഇരുന്ന അംബിക ഒന്ന് വായിൽ ഇട്ട് ചപ്പിയതും, വീരാൻ അവളെ എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു.
തിരിച്ചു നിർത്തിയ അമ്പികയുടെ പാവാടയെ വലിച്ചു പൊക്കുന്നത് കണ്ട അരവിന്ദൻ മറപ്പുരയിലെ നിലത്തേക്ക് അത് കാണാൻ കഴിയാതെ ഇരുന്നു പോയിരുന്നു.

അമ്പികയുടെ ഞെരങ്ങലും വീരാന്റെ മുക്കലും അൽപനേരം ഉയർന്നു കേട്ടു, ചെളിക്കുഴിയിൽ കയ്യിളക്കുന്ന സ്വരവും അതിനു അകമ്പടി സേവിച്ചു.
അല്പം കഴിഞ്ഞ വീരാന്റെ മുരൾച്ചയ്‌ക്കൊപ്പം അമ്പികയുടെ നിശ്വാസവും