ദേവനന്ദ 7 [വില്ലി] 2219

ഞാൻ കരുതിയത് പോലെ തന്നെ കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ മിഴികളും.  കണ്ണുനീരൊഴുകി ഉണങ്ങിയ  മുഖവും…. അവളുടെ സങ്കടത്തിന്റെ ആഴം എനിക്ക് കാട്ടി തന്നു….  എങ്കിലും അപ്പോളവളുടെ മുഖത്തു ഗൗരവം നിഴലിച്ചിരുന്നു…… തീർച്ചയായും അവൾ പറയാൻ പോകുന്നവയത്രയും എനിക്ക് ഊഹിക്കാവുന്നതേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു…

” ദേവു…  ഞാൻ…….  ! ഞാൻ അങ്ങനെ ഒന്നും ഉദ്ദേശിച്ചു……  ”

” നന്ദുവേട്ടനെ അത്രയ്ക്ക് ഇഷ്ടമായത് കൊണ്ട് തന്നെയാണ്…  എല്ലാം സഹിച്ചു ഞാൻ ഇവിടെ വീണ്ടും നിൽക്കുന്നത്….  എന്നിട്ടും എന്തിനാ നിങ്ങളെന്നെ ഇങ്ങനെ അവഗണിക്കുന്നേ…അത്രയും വെറുപ്പ് മനസ്സിൽ ചുമന്നെന്റെ മുന്നിൽ അഭിനയിക്കാൻ മാത്രം എന്ത് തെറ്റാ ഞാൻ നിങ്ങളോടു ചെയ്തത് ?  ”

എന്നെ പറഞ്ഞു മുഴുവിപ്പിക്കാൻ പോലും സമ്മതിക്കാതെ ദേവു ഉച്ചത്തിൽ അലറി ….അവൾക്കെന്നോടുള്ള എല്ലാ വെറുപ്പും അമർഷവും ആ വാക്കുകളിൽ പ്രതിധ്വനിച്ചു.   .

” ചെയ്ത തെറ്റിനെല്ലാം ഞാൻ കാലുപിടിച്ചു മാപ്പു പറഞ്ഞതല്ലേ.. നന്ദുവേട്ട…….എന്നിട്ടും എന്തിനാ  എന്നോടിത്ര വെറുപ്പ് നിങ്ങള്ക്ക്  .. ?  ”

ഞാനിന്നു വരെ കാണാത്ത ഒരു ദേവു ആണിപ്പോൾ എന്റെ മുന്നിൽ..  എന്റെ വാക്കുകൾ അത്രക്ക് തറച്ചു കയറിയിരുന്നു അവളുടെ മനസ്സിൽ

” ദേവു ഞാൻ …. ”

” വേണ്ട നന്ദുവേട്ട എനിക്കെല്ലാം മനസിലായി…   നിങ്ങളെന്റെ മുന്നിൽ കാട്ടിയ എല്ലാ പ്രകടനങ്ങളും….. എന്നെ  ഇവിടെ നിന്ന് ഒഴിവാക്കാൻ  വേണ്ടി മാത്രം ഉള്ളത്  ആയിരുന്നല്ലേ..എന്തിനായിരുന്നു നന്ദുവേട്ട എന്റെ മുന്നിൽ അഭിനയിച്ചത്… ?  ഒന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നുവെങ്കിൽ ഞാൻ തന്നെ ഇവിടെ നിന്നു ഇറങ്ങി തരുമായിരുന്നില്ലേ .?  ”

അവളുടെ ഓരോ വാക്കുകളും എന്റെ ഉള്ളിൽ കൂരമ്പ്‌ പോലെ തറച്ചു കയറുകയായിരുന്നു…  അബദ്ധത്തിൽ ആണെങ്കിൽ പോലും.  ആ നിമിഷം ഞാനുരുവിട്ട ഓരോ വാക്കുകളും ഓർത്തെടുത്തു ഞാനെന്നെ തന്നെ ശപിച്ചു..

” ദേവു എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് കൂടി കേൾക്കണം… ”

കേൾക്കണം നന്ദുവേട്ട.   നിങ്ങള്ക്ക് പറയാനുള്ളത് കൂടി കേട്ടിട്ടേ ഞാൻ..  പോകൂ…. .  പക്ഷെ…….  “