കലാമന്ദിർ 1.1 [RAGNAR LOTHBROK] [Reloaded] 176

എൻറെ ഉള്ളിൽ ആഗ്രഹം കത്തിപ്പടരുമ്പോഴും അവളുടെ ശാന്തത ഞാൻ അഭിനന്ദിച്ചു. എൻ്റെ മുന്നേറ്റങ്ങളെ അനായാസം വ്യതിചലിപ്പിക്കുന്നതിൽ വെറോണി സമർത്ഥയായിരുന്നു.

മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ, നിസ്സംഗത നടിച്ച് ഞാൻ പിന്നിലേക്ക് ചാഞ്ഞു. “പറയൂ, വെറോണി ചേച്ചി, നിങ്ങളെ ആകർഷിക്കാൻ ആയിട്ട് കുറച്ച് ടിപ്പ് തരാമോ?”

അവരെ ആകർഷിക്കാനുള്ള എൻറെ ശ്രമത്തിൽ അവർ ചിരിച്ചു. “മുഖസ്തുതി എന്നെ ബാധിക്കില്ല, ശ്യാം,” അവർ കളിയാക്കി.

ഞാൻ സുഗമമായി പ്രതികരിച്ചു, “നമുക്ക് സ്തുതി അല്ല പറഞ്ഞത് എനിക്ക് തോന്നിയ കാര്യമാണ് പറഞ്ഞത്.”

പരിഹാസം ആസ്വദിച്ച് വെറോണി വീണ്ടും ചിരിച്ചു. “വാക്കുകൾ കൊണ്ട് തന്നെ ആകർഷിക്കാനുള്ള പ്ലാൻ ആണോ ശ്യാം?” അവർ വെല്ലുവിളിച്ചു.

കൂടെ കളിക്കാൻ തയ്യാറായി ഞാൻ ചിരിച്ചു. “ഞാൻ ഒന്നും പ്ലാൻ ചെയ്യുന്നില്ല, വെറോണി ചേച്ചി. ഞാൻ നിങ്ങളോടൊപ്പമുള്ളത് ആസ്വദിക്കുന്നു.”

അവളുടെ താൽപ്പര്യം വർധിച്ചു, അവളുടെ സാധാരണ പെരുമാറ്റം ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും ഞാൻ അവളെ കൗതുകപ്പെടുത്തിയെന്ന് എനിക്കറിയാം.

“ശരി, നീ എന്തായാലും ആദ്യത്തെ കടമ്പ കടന്നു,” അവർ ചിന്താപൂർവ്വം അവരുടെ ചുണ്ടുകളിൽ തട്ടി സമ്മതിച്ചു. “ഇത് എവിടേക്കാണ് പോകുന്നതെന്ന് കാണാൻ എനിക്ക് ആകാംക്ഷയുണ്ട്. പക്ഷേ ഞാൻ മോന് ഒരു മുന്നറിയിപ്പ് നൽകണം.”

“എന്താ ചേച്ചി?” ഞാൻ അന്വേഷിച്ചു.

“കൊക്കിലൊത്തുന്നത് കൊത്താവൂ! നിന്നെക്കൊണ്ട് പറ്റുന്ന കാര്യം ചെയ്താൽ പോരേ മോനെ” വെറോണി ചേച്ചി മറുപടി പറഞ്ഞു.

“എന്നെക്കൊണ്ട് പറ്റാത്ത കാര്യങ്ങൾ ഞാൻ ഇതുവരെ ചെയ്തിട്ടുള്ളൂ?” ഞാൻ തിരിച്ചടിച്ചു.

“ഇത് നിന്നെ കൊണ്ട് പറ്റുമോ?” അവർ ചോദിച്ചു.

“പറ്റും! പൊളിച്ചടക്കും! എന്റെ മനസ്സ് പറയുന്നു,” ഞാൻ ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ മറുപടി പറഞ്ഞു.

“കുഞ്ഞേ, ചില കാര്യങ്ങൾ എളുപ്പമാണെന്ന് തോന്നുന്നു. പക്ഷേ, പാതിവഴിയിൽ എത്തുമ്പോഴേക്കും ഈ ധൈര്യമൊക്കെ ചോർന്നു പോകും,” അവർ മുന്നറിയിപ്പ് നൽകി.

വെറോണി ചേച്ചിയുടെ വാക്കുകൾ അന്തരീക്ഷത്തിൽ നിഗൂഢതയുടെ മൂഡ് പരത്തി. അവരുടെ മുൻകരുതൽ സ്വരം ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, അവരുടെ കണ്ണുകളിൽ ഒരു വിനോദത്തിന്റെ തിളക്കം ഉണ്ടായിരുന്നു, എൻറെ ദൃഢനിശ്ചയം പരീക്ഷിക്കുക എന്ന വെല്ലുവിളി അവർ ആസ്വദിച്ചു.

അവരുടെ നിഗൂഢമായ പെരുമാറ്റത്തിൽ ഞാൻ ചെറുതായി ചാഞ്ഞു. “ഞാൻ ആ റിസ്ക് എടുക്കാൻ തയ്യാറായാലോ?” ഞാൻ എതിർത്തു, ധിക്കാരത്തിൻറെ ഒരു സൂചന എൻറെ വാക്കുകൾക്ക് നിറം പകരുന്നു.