കല്യാണിയമ്മ [സേതു] 229

ദുഷ്ടൻ! കൊളുത്തേകുന്നതാ… അവർ നിന്ന് വിറച്ചു.

ഉം. ഞാനൊന്നിരുത്തി മൂളിയിട്ട് ആ മുലകളിൽ ഒന്നമർത്തി തഴുകി. പിന്നെ അവരെയങ്ങ് വിട്ടു. എണീറ്റ് കുളിക്കാൻ പോയി. പിന്നിൽ അവർ നിന്നുരുകുന്നൊണ്ട് എന്നെനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു.

കുളീം കഴിഞ്ഞ് ഇഡ്ഡലി തിന്നുമ്പോൾ അവർ ഒരകലം പാലിച്ചു. എന്നെ ചെറുതായി ഭയനൻപോലെ! എന്നാലും എന്നെ ഇടക്കെല്ലാം മുട്ടിയുരുമ്മാൻ അവരുടെ വികാരം അവരെ തള്ളിവിട്ടു.

ഇറങ്ങിയപ്പോൾ ഞാൻ തിരിഞ്ഞ് ആ ചുമലുകളിൽ അമർത്തിപ്പിടിച്ച് അവരെ നോവിച്ചു. മുഖം മെല്ലെ ചുളുങ്ങി.

ഞാനൊന്ന് ചിരിച്ചു.

വെള്ളമുണ്ടും, ബ്ലൗസും… കുന്നരം അതു മതി. ഞാൻ ആ ഇടുപ്പിലെ കൊഴുപ്പിൽ ഒന്നമർത്തി ഞെക്കിയിട്ട് സ്ഥലം വിട്ടു.

ക്ലാസ്സുകളിൽ ഞാൻ ശരിക്കും വിലസി! സ്വതേയുള്ള എന്റെ ക്ലിനെപ്പറ്റിയുള്ള അറിവിന്റെയൊപ്പം അരക്കെട്ടിലെ ഊർജ്ജവും കലർന്നപ്പോൾ എൻറ അന്നത്ത ക്ലാസ്സുകളെല്ലാം ഉജ്ജ്വലമായി. പല സുഡൻസും ക്ലാസ്സു കഴിഞ്ഞും ചോദ്യങ്ങളുമായി വന്നു. ഞാനതിലെല്ലാം അഭിരമിച്ചു.

പോകുന്നതിന് മുൻപ് ഞാൻ ആ മാല ചോദിച്ച് കയിൽ വാങ്ങി. ഭീമപട്ടരുടെ കടയിൽ കോളേജിലേക്കു പോണതിനുമുന്നേ വേണ്ടതെല്ലാം പറഞ്ഞേൽപ്പിച്ചിരുന്നു.

ഓവകീട്ട് ഗേറ്റു തുറന്നപ്പം അതാ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നു! യക്ഷി വനദേവത. പാലപ്പൂവിന്റെ മണം ചുറ്റും പരന്നുവോ? എന്റെ കാലുകളുടെ ശക്ടി ഒന്ന് കുറഞ്ഞപോലെ!

വെളുത്ത ഒറ്റമുണ്ടും നേർത്ത വെള്ള ബ്ലൗസും അണിഞ്ഞ് അവർ. എന്റെ അമ്മായിയമ്മ… നെറ്റിയിലെ ഭസ്മക്കുറി എന്നെ ഭ്രാന്തനാക്കി. ഐശ്വര്യത്തിൻറെ നിറകുടം.. അതോടൊപ്പം മദാലസയായ സ്ത്രീ.

അടുത്തുചെന്ന് സ്വരം താഴ്ത്തി ചോദിച്ചു… അവരുടെ വിയർപ്പിന്റെയും മുടിയിലണിഞ്ഞ തുളസിക്കതിരിൻറയും നെറ്റിയിലെ ഭസ്മത്തിൻറയും… പിന്നെ… പിന്ന… ആ മുലകളുടേയും തുടകളുടേയും കക്ഷങ്ങളുടേയും ഇടുക്കിൽ നിന്നും ഉയരുന്ന വിയർപ്പിന്റേയും… ഒക്കെ കൂടിക്കലർന്ന സിരകളിലെ ചോര