മലമുകളിലെ ജമന്തിപ്പൂക്കൾ [Smitha] 457

സന്തോഷിന് ഒന്നും മനസിലായില്ല.

“എന്ന് പറഞ്ഞാ എന്നതാടാ?”

“എടാ ഇത് നോക്ക്,”

അത് പറഞ്ഞ് അവൻ നിക്കറഴിച്ച് കാണിച്ചു.

ചെറിയ വലിപ്പത്തിലുള്ള സാധനം കല്ലിച്ച് ചീർത്ത് നിന്നിരുന്നു.

“കണ്ടോ കല്ലുപോലെയായില്ലേ? റബ്ബേ! എന്ത് ചെയ്യും ഇനി!”

“പോടാ പൊട്ടാ!”

പ്രായത്തിൽ അൽപ്പം മൂപ്പുള്ള സന്തോഷ് പറഞ്ഞു.

“ഇത് നെനക്ക് ആ പെണ്ണിനെ തുണി ഇല്ലാതെ കണ്ടപ്പം കമ്പി ആയതല്ലേ!”

“പെണ്ണുങ്ങളെ തുണി ഇല്ലാണ്ട് കണ്ടാ അങ്ങനെ കമ്പി ആകുവോ?”

“ആകും”

ഷാനി ഉറക്കെ ചിരിക്കുന്നത് കേട്ടാണ് ഫിറോസ് ഓർമ്മയിൽ നിന്നും ഉണർന്നത്.

“അന്ന് പണിക്കാരെയും കൂടിപ്പോയി റബ്ബറൊക്കെ വെച്ച് വന്നതല്ലേ? മുരിക്കിന് പുറത്തൂടെ കുരുമുളക് വള്ളീം കയറ്റി വിട്ടു. പിന്നെ ആ ഭാഗത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞുനോക്കിയോ? ഒരു മോള് വളർന്ന് വരികാ! ഇപ്പഴേ എന്തേലും ചെയ്ത വെച്ചാ പിന്നെ ഓർത്ത് ദുഃഖിക്കേണ്ട!

ഷാനി താക്കീതിന്റെ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു.

ഇനി രക്ഷയില്ല.

മകൾ ഷാരോണാണ് അയാളുടെ ആകെയുള്ള ബലഹീനത.

“എന്നാ ഞാൻ പോകുവാടീ,”

അയാൾ വരാന്തയിലേക്കിറങ്ങി.

“ഇനി വൈകുന്നേരമേ വരൂ…”

“ശരി!”

അവൾ പറഞ്ഞു.

ഫോറോസ് അവളെ കൊതിയോടെ നോക്കി.

നോട്ടം എത്തിയത് മറ്റെങ്ങുമല്ല.

അവളുടെ മാറിൽ തന്നെ.

“ഹ്മ്മ്? എന്താ?”

“എടീ ഒന്ന് പിടിക്കാൻ താടി, ഞാൻ പോകുവല്ലേ?”

ഷാനി ചുറ്റും നോക്കി.

എന്നിട്ട് പിമ്പിലെ സ്റ്റോർ റൂമിന് നേരെ കണ്ണ് കാണിച്ചു.