മലമുകളിലെ ജമന്തിപ്പൂക്കൾ [Smitha] 447

അവിടെ സുഹൃത്ത് രാമചന്ദ്രനുണ്ട്.

അവന്റെ വീട്ടിൽ ബൈക്ക് വെച്ചിട്ട് പോകണം.

അവിടെ കഴിഞ്ഞാൽ വഴിയില്ല.

പിന്നെ കുന്നാണ്.

വനമുണ്ട്.

അരമണിക്കൂർ മലകയറണം.

അവിടെയാണ് ഫിറോസിന്റെ സ്ഥലവും ദേഹണ്ഡങ്ങളുമൊക്കെ.

അതിനടുത്താണ് ഏലിയാസ് താമസിക്കുന്നത്.

ആ പ്രദേശത്തെ ഒരേയൊരു താമസക്കാരൻ.

മണിയമ്പാറ കഴിഞ്ഞ് തളിക്കോട് എത്തി.

തളിക്കോട് രാമചന്ദ്രന്റെ വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ അയാളില്ല.

രാമചന്ദ്രന്റെ ഭാര്യ വാസന്തി അകത്തേക്ക് വിളിച്ചെങ്കിലും ഫിറോസ് ക്ഷണം നിരസിച്ച് വൈകുന്നേരം കയറാമെന്നു പറഞ്ഞു.

ബൈക്ക് അയാളുടെ ഷെഡ്‌ഡിൽ വെച്ചതിന് ശേഷം അയാൾ നടക്കാൻ തുടങ്ങി.

കാടിന് മദ്ധ്യേയുള്ള ഒറ്റയടിപ്പാതയിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ നല്ല സുഖം തോന്നി.

പൂക്കളുടെ മണമുള്ള കാറ്റ്.

പക്ഷികളുടെയും ഉരഗങ്ങളുടെയും സംഗീതാത്മകമായ ശബ്ദം.

മനസ്സിനെയും ശരീരത്തെയും സുഖദമായി തഴുകുന്ന തണുപ്പ്.

ഫിറോസ് മുമ്പോട്ട് മലകയറി.

പച്ചമതിലിനു നടുവിലൂടെ അരമണിക്കൂർ കയറിയപ്പോൾ മലമുകളിൽ എത്തി.

മലമുകളിൽ കൃഷിയിടങ്ങളാണ്. പലയിടത്തും കുടിലുകളുണ്ട്.

അവയിലൊന്നും പക്ഷെ ആളുകളില്ല എന്ന് ഫിറോസിനറിയാം.

സ്ഥലമുടമകളൊക്കെ അങ്ങ് ദൂരെ കോതമംഗലത്തോ അടിമാലിയിലോ എറണാകുളത്തോ ഒക്കെയാകും.

പലരും സ്ഥലമുള്ളവർ. ഉദ്യോഗസ്ഥർ.

അവർ ഏർപ്പെടുത്തുന്ന പണിക്കാർ സ്ഥലം മുഴുവൻ റബ്ബറിന്റെയും കുരുമുളകിന്റെയും രൂപത്തിൽ പച്ചനിറം നൽകുന്നു.

ഫിറോസിന്റെ മുമ്പിൽ മലമുകളിൽ വലിയൊരു ഭൂവിഭാഗം നിറയെ പച്ചപുതച്ച, സാഹിത്യകാരന്മാർ പറയാറുള്ളത് പോലെ ഹരിതാഭമായ ഫലഭൂയിഷ്ഠമായ ഭൂമി.

അയാൾ ചുറ്റും നോക്കി.

പറഞ്ഞ അറിവ് വെച്ച് അയാൾ ഏലീയാസിന്റെ കുടിൽ തിരഞ്ഞു.

ദൂരെ വലിയൊരു വാകമരത്തിന്റെയടുത്ത് ഒരു കുടിലിന്റെ മുമ്പിൽ ഒരു സ്ത്രീയെ അയാൾ കണ്ടു.

“യെസ്!!”