മിന്നാമിനുങ്ങ് [ആശാൻ] 231

 

“ഇനി നമുക്കുറങ്ങിയാലോ?”

 

“തുണി ഉടുക്കണ്ടേ മോളൂ”

 

“ഇനി എന്തിനാ കുട്ടാ തുണി? ഇനി അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും മറയ്ക്കാൻ നമ്മുടെ ശരീരത്തിൽ എന്താ ഉള്ളത്?”

 

“ഒരു സ്ഥലം കൂടി ഉണ്ട്?”

 

ഏവിടെ?

 

“ധാ ഇവിടെ”

 

അവൻ അവളുടെ ചന്തികളുടെ ഇടയിൽകൂടി അവളുടെ കൂതിയിൽ  വിരൽകൊണ്ട് കുത്തി

 

“അയ്യേ! പോടാ തെമ്മാടി! ചീത്ത സ്ഥലമാണ്! അവിടെയൊന്നും തൊടണ്ട”

 

“അങ്ങനെ ചീത്തസ്ഥലം നല്ലസ്ഥലം എന്നൊന്നുമില്ല പെണ്ണെ! നിൻ്റെ എല്ലായിടവും എനിക്ക് ഇഷ്ടമാണ്”

 

“ഹും! എന്നാലും വേണ്ട.”

 

“ആയിക്കോട്ടെ! ഇപ്പോ ഞാൻ വെറുതെ വിട്ടിരിക്കുന്നു.. കല്യാണം കഴിഞ്ഞു നിന്നേ ഞാനെടുത്തോളാം”

 

അവളൊന്നു മൂളി. പതിയെ അവൾ ഉറക്കത്തിലോട്ട് നീങ്ങി. ആറുമണിക്ക് അലാറം വെച്ചിട്ട് അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു അവനും ഉറക്കത്തിലോട്ടു പോയി.

 

*******************************************************

 

2018 – ജനുവരി 7 – ഞായറാഴ്ച

 

നിറയെ പൂക്കൾകൊണ്ട് അലങ്കരിച്ച അൾത്താരയുടെ മുന്നിൽ നിന്ന് പള്ളീലച്ചൻ അവനോട് ചോദിച്ചു.

 

“മകനെ! ഈ നിൽക്കുന്ന മിന്നു മറിയം ജോസ് എന്ന മിന്നുവിനെ നിൻ്റെ ഭാര്യയായി സ്വീകരിക്കുന്നതിന് സമ്മതമാണോ?”

 

“സമ്മതം”

 

“മകളേ! ഈ നിൽക്കുന്ന അനിൽ ചെറിയാൻ എന്ന അനിലിനെ ഭർത്താവായി സ്വീകരിക്കാൻ സമ്മതമാണോ?”

 

“സമ്മതം”

 

അച്ചനെടുത്തു കൊടുത്ത മിന്ന് അവൻ അവളുടെ കഴുത്തിൽ കെട്ടി.

 

“ഇനിമുതൽ നിങ്ങൾ രണ്ടല്ല ഒന്നത്രേ. സുഖത്തിലും ദുഃഖത്തിലും നിങ്ങൾ പരസ്പരം തുണയാരിക്കണം. ദൈവം കൂട്ടിയോജിപ്പിച്ചതിനെ മനുഷ്യനായിട്ട് വേർപിരിക്കരുത്”

 

മിന്നു മറിയം ജോസ് എന്ന അവളുടെ പേര് അന്ന് മുതൽ മിന്നു അനിൽ എന്നായി മാറി.

 

വിഭവസമൃദ്ധമായ സദ്യ കഴിഞ്ഞു അവർ അനിലിൻ്റെ വീട്ടിലോട്ടു യാത്രയായി. പള്ളിയും വീടും തമ്മിൽ വെറും 10 മിനിറ്റു ഡ്രൈവ് ചെയ്യാനുള്ള ദൂരമേ ഉണ്ടായിരുന്നൊള്ളു. അവൾ വലുതു കാൽ വെച്ച് തൻ്റെ അമ്മായിയമ്മ കൊടുത്ത കത്തിച്ച നിലവിളക്കുമായി അവളുടെ പുതിയ വീട്ടിലോട്ടു കയറി. ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്ന കുറച്ചു ചടങ്ങുകൾ കൂടി തീർത്തിട്ട് അവളുടെ പപ്പയും മമ്മിയും അവളുടെ ബന്ധുക്കളും ഇറങ്ങി അവിടെ നിന്ന് ഇറങ്ങി. അവരുടെ വീടുകൾ തമ്മിൽ വെറും 5 കിലോമീറ്റർ മാത്രമേ ദൂരം ഉണ്ടായിരുന്നെട്ടുകൂടി  അവർ ഇറങ്ങുന്ന കണ്ടപ്പോൾ അവൾ ഓടി ചെന്ന് പപ്പയെയും മമ്മിയേം കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കരഞ്ഞു.