മോനാച്ചന്റെ കാമദേവതകൾ 8 [ശിക്കാരി ശംഭു] 689

ആലിസ് ഗ്ലാസ്‌ മേടിച്ചു അവനെ നോക്കി നിന്നു. അവർക്കിടയിൽ വല്ലാത്തൊരു മൗനം തളം കെട്ടി. മോനാച്ചന് ഒരു എത്തുംപിടിയും ഇല്ലായിരുന്നു. എന്തു പറയണമെന്നോ ചെയ്യണമെന്നോ അറിയാതെ അവൻ നിസംഗതനായി നിന്നു. വീട്ടിൽ നിന്നും വല്ല്യ പ്രതിക്ഷയോടെ ഇറങ്ങിയതാണ്, പക്ഷെ ആലിസിനെ കണ്ടപ്പോൾ കാര്യങ്ങൾ കൈവിട്ടുപോയി. ആകെ ഒരു അങ്കലാപ്പ്. പക്ഷെ ഇങ്ങനെ നിന്നാൽ കാര്യങ്ങൾ നടക്കില്ല, ഈ സുവർണ്ണ അവസരം ഇനിയൊരിക്കലും കിട്ടിയെന്നും വരില്ല, അവൻ ധൈര്യം സംഭരിക്കാൻ ശ്രേമിച്ചു. അവൻ ഒന്നു ചുമച്ച് സംസാരിക്കാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പ് നടത്തി

ആലിസ് എന്നോട് വരാൻ പറഞ്ഞത് എന്തിനാണെന്ന് പറഞ്ഞില്ല ???

അവൻ ഒരൽപ്പം പതർച്ചയോടെ അവളോട്‌ ചോദിച്ചു. ആലിസും അവന്റെ ചോദ്യത്തിൽ ഒന്നു പതറി. എന്തു പറയണം എന്നവൾക്കും അറിയില്ലായിരുന്നു. ഒന്നും വേണ്ട…. മോനാച്ചനെ പറഞ്ഞു തിരിച്ചയച്ചല്ലോ ???

അവൾ സ്വയം ചോദിച്ചു. പക്ഷെ മനസനുവദിക്കുന്നില്ല. ഇത്രേം വരെ എത്തിയിട്ട് ഇനി വേണ്ടാന്നു വെക്കാൻ അവൾക്കാവുന്നില്ലായിരുന്നു.

ആലിസ് : മോനാച്ചനെ ഞാൻ വിളിച്ചപ്പോൾ എന്തിനായിരിക്കും എന്നാ തോന്നിയത് ???

അവൾ ബുദ്ധിപൂർവം മോനാച്ചനോട് മറുചോദ്യം ചോദിച്ച് ഒഴിവായി. ആലിസിന്റെ പ്രതീക്ഷിക്കാതെയുള്ള മറുചോദ്യം മോനാച്ചനെ വീണ്ടും കുഴപ്പിച്ചു.

മോനാച്ചൻ : അത്…. ആലിസിനു എന്തോ പറയാൻ ഉണ്ടെന്നു തോന്നി…. പിന്നെ…..

ആലിസ്  : പിന്നെ ??? പിന്നെന്താ ???

മോനാച്ചൻ  : എന്തോ പ്രതികാരം ചെയ്യണം എന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ…. അതിന് വേണ്ടി ആകും എന്നോർത്തു

ആലിസിന്റെ നെഞ്ചിൽ ഒരു വല്ലാത്ത തുടിപ്പുണ്ടായി, അവൾ മോനാച്ചന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി ചോദിച്ചു…..

ആലിസ്  : എന്തു പ്രതികാരം ??? എന്തു പ്രേതികാരമാണ് ചെയ്യേണ്ടത് ???

മോനാച്ചൻ ആലിസിന്റെ നോട്ടത്തിന്റെ തീക്ഷണതയിലും അവളുടെ ശരം കണക്കെയുള്ള ചോദ്യത്തെയും അഭിമുഖികരിക്കാനാവാതെ നിന്നു ഉഴറി.

മോനാച്ചൻ മിണ്ടാതെ നിൽക്കുന്നത് കണ്ട് ആലിസ് രണ്ടുമൂന്നു ചുവടുകൾ അവന്റെ നേരെ നടന്ന് അവന്റെ അടുക്കലെത്തി.

ആലിസ്  : പറ മോനാച്ചാ…. എന്തു പ്രതികാരമാ ചെയ്യണ്ടത് ???