നെയ് കുംഭം [Master] 1057

“ഓ.എന്റെ കൂടെ ഒരെടത്തും ആ നശൂലം വരത്തില്ല..അച്ചായന്‍ അവളെ എങ്ങനേലും ഒന്ന് കൊണ്ടുപോ….ഞാന്‍ വന്നാല്‍ അവള് വരുന്നില്ലെന്നെ പറയൂ”

അവറാന്റെ ഉള്ളില്‍ ഒരായിരം അമിട്ടുകള്‍ പൊട്ടി. വെറുതെ തട്ടിവിട്ട കള്ളമാണ്; ഇപ്പോള്‍ മോളി അത് വിശ്വസിച്ചിരിക്കുന്നു.

“എടി..അയാള് കൊറേ ദൂരെയാ..അങ്ങ് മൂന്നാറിലെ ഒരു കാട്ടിലാ അയാളുടെ വീടും ആശൂത്രീം..രാത്രീലെ അയാള്‍ ചികിത്സ ചെയ്യൂ..ഇരുട്ടില്‍ ചെയ്താലേ ഫലിക്കൂ എന്നാ അയാള് പറേന്നത്..” അവറാന്‍ തന്ത്രങ്ങള്‍ മെനഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“യ്യോ..ദൂരെ ആണോ..അപ്പം അച്ചായന് പോകാന്‍ പ്രയാസമാ അല്യോ..വേറെ ആരെ കൂട്ടി വിടും ഞാനവളെ..” മോളി ആലോചനയിലാണ്ടു.

“ഇനി വേറെ ആരെ കൂട്ടി വിടാനാ..ഞാന്‍ തന്നെ പാം..പക്ഷെ അവള് സമ്മതിക്കുമോ?” തന്റെ അവസരം അലവലാതി മോളി കളയുമോ എന്ന് ഭയന്ന അവറാന്‍ വേഗം പറഞ്ഞു.

“അച്ചായന്‍ പറഞ്ഞാ അവള് കേക്കും..”

“എന്നാ നാളെ പോകാം..നാളെ രാത്രി ചികില്‍സേം കഴിഞ്ഞു മറ്റന്നാള്‍ ഇങ്ങു വരാം..ഇവിടുത്തെ അവള്‍ അറിയണ്ട..അറിഞ്ഞാ സമ്മതിക്കത്തില്ല….”

“അതെനിക്ക് അറിയത്തില്യോ..പക്ഷെ ഇതിനാണ് പോന്നതെന്ന് പെണ്ണ് അറിയണ്ട..പഠിക്കാന്‍ ബുദ്ധി കൂടാനുള്ള ചികിത്സ ആണെന്ന് പറഞ്ഞാ മതി..” മോളി മകളെ അവറാന്റെ ഒപ്പം വിടാനുള്ള ബുദ്ധി പറഞ്ഞുകൊടുത്തു.

“ഞാന്‍ ഇച്ചിരെ കഴിഞ്ഞങ്ങോട്ടു ചെല്ലാം..” അവറാന്‍ ഉത്സാഹത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“ഓ ശരി അച്ചായാ..”

അവറാന്‍ കുളി കഴിഞ്ഞ് വേഷം മാറി അടുത്തുതന്നെയുള്ള മോളിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് ചെന്നു. ചെല്ലുമ്പോള്‍ ഇളയ പെണ്ണ് മുറ്റത്ത് തനിച്ച് എന്തോ കളിക്കുകയാണ്. അവറാന്‍ നോക്കി. പന്ത്രണ്ടു വയസേ ഉള്ളു. പക്ഷെ ശരീരം പതിനാറില്‍ എത്തിയിട്ടുണ്ട്. മോളിയുടെ പിള്ളേര് രണ്ടും പീസുകള് തന്നെ. എന്നാലും ജൂലിയാണ് പെണ്ണ്. അടിമുടി നെയ്യില്‍ പണിഞ്ഞ ചരക്ക്.