നിസ്സഹായൻ 2 322

മത്തായി അവളുടെ ഇരു ചന്തികളും മാറി മാറി ഉഴിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. ഇടയ്ക്കു വഴിതെറ്റിയ വിരലുകൾ ആ മാംസഗോളങ്ങൾക്കു നടുവിലെ ഇരുണ്ട ഇടനാഴിയിലേക്ക്‌ നുഴഞ്ഞു കയറാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ, ഒരു അഭിസാരികയെപ്പോലെ അരക്കെട്ടിളക്കി അവൾ പരിഭവിച്ചു. വിശാലമായ പുറം മറച്ചു കിടന്നിരുന്ന കറുത്തതലമുടി ഒരു കൈ കൊണ്ട് മാടി ഒതുക്കി ചൂണ്ടുവിരൽ കൊണ്ട് അരയിൽ നിന്നും നട്ടെല്ലിലൂടെ മെല്ലെ മുകളിലേക്ക് തടവിയപ്പോൾ പനി പിടിച്ചതുപോലെ നളിനിയുടെ ശരീരം വിറച്ചു. അവളുടെ അരക്കെട്ടിലെ നീരുറവ ഇപ്പോൾ ഒരു ചെറു അരുവിയായി മാറിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. തുടകൾക്കിടയിലെ കറുത്ത രോമക്കാടുകളെ നനച്ചുകൊണ്ടു അതു മെല്ലെ താഴേക്കു ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി. അരകെട്ടിനടിയിലെ തലയിണയിലേക്കു ആ നനവുപടരുമോയെന്നു നളിനി ഭയപ്പെട്ടു. വയറിനു ഇരുവശത്തു നിന്നും മുകളിലേക്ക് മുലകളെ തൊട്ടു തൊട്ടില്ലെന്നു മട്ടിൽ, ചോണനുറുമ്പുകളെപ്പോലെ അരിച്ചുകയറുന്ന കറുത്ത വിരലുകൾ തന്റെ സർവ നിയന്ത്രണങ്ങളും തകർത്തുകളയുമെന്നു അവൾ ഭയന്നു. കമഴ്ന്നു കിടക്കുന്നതിനാൽ, കിടക്കയിൽ അമർന്നു വശങ്ങളിലോട്ടു തള്ളി നിന്നിരുന്ന അവളുടെ മുലകളിൽ മത്തായി മെല്ലെ തടവി. അവളുടെ കുചങ്ങളുടെ അപാരമായ മാർദവം അയാളെ വല്ലാതെ അമ്പരപ്പിച്ചു. വഴുവഴുപ്പുള്ള കൊഴുത്ത നീര് അവളുടെ മദനച്ചെപ്പിൽ നിന്നും കൂടുതൽ ശക്തിയിൽ പുറത്തേക്കു ഒഴുകി.  അരക്കെട്ടിൽ ഉരുണ്ടു കൂടുന്ന വികാരം ഏതു നിമിഷവും പൊട്ടിയൊഴുകുമെന്നു അവൾക്കു തോന്നി. പ്രഭാതസൂര്യന്റെ കിരണങ്ങളെറ്റു കോടമഞ്ഞുരുകുന്നതുപോലെ, തൻറെ പ്രതിരോധങ്ങൾ ഓരോന്നായി ഉരുകിയൊലിക്കുന്നതു അവൾ അറിഞ്ഞു. മനസ്സിന്റെ വിലക്കുകളെ വകവയ്ക്കാതെ ശരീരം അയാൾക്ക്‌ വഴങ്ങുകയാണെന്നു ഓർത്തപ്പോൾ അവൾക്കു അവളോട്‌ തന്നെ വെറുപ്പ്‌ തോന്നി.

“ഇല്ല….!! താൻ ഒരിക്കലും ഈ കാട്ടാളനു മുന്നിൽ കീഴടങ്ങില്ല..” നളിനി മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു

അയാളുടെ കയ്യിൽ നിന്നും രക്ഷപെടാൻ ഒരു അവസാന ശ്രമമെന്നോണം അവൾ ഒരിക്കൽക്കൂടി ശക്തമായി കുതറി. ദുർബലമായ ആ ചെറുത്തു നിൽപ്പ് കണ്ടപ്പോൾ മത്തായിയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പരിഹാസച്ചിരി വിരിഞ്ഞത് അവൾ കണ്ടു.

“എന്തേ തമ്പുരാട്ടി അടിയന്റെ പണി ഇഷ്ടപ്പെട്ടോ….?”