ഒലി 1 [രാഭണൻ] 479

 

അവൻ വേലിക്ക് കുറുകെയിട്ട മരക്കൊമ്പ് തുള്ളിച്ചാടി അകത്ത് കയറി.

 

ശാന്തേച്ചി പൊറത്തൂന്ന് കഞ്ഞി ചൂടാക്കുവായിരുന്നു.

 

കുട്ടികൃഷ്ണനെക്കണ്ട് അവർ ചോദിച്ചു.

 

എന്താടാ ചെറുക്കാ വേണ്ടെ , കപ്പ വല്ലോം മാങ്ങാൻ വന്നയാണോ ?

 

വായിലെ മുറുക്കാൻ ചവച്ച് തുപ്പിക്കൊണ്ട് അവർ ചോദിച്ചു.

 

അവൻ ശാന്തേച്ചിയെ അടിമുടിയൊന്ന് നോക്കി ബ്ലൗസും ലുങ്കിയുമാണ് വേഷം , ബ്ലൗസിന്റെ രണ്ട് ഹുക്കും അഴിഞ്ഞ് കിടപ്പാണ് മൊലരണ്ടും പൊറത്തേക്ക് ചാടി നിപ്പുണ്ട്. അത്യാവശ്യം കൊഴുപ്പടിഞ്ഞ വയറ് തൂങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.

 

അവർ ബക്കറ്റീ കെടന്ന വെള്ളം കൈ കൊണ്ട് മോന്തി വായിക്കോളും തുപ്പി ഒന്നൂടെ ചോദ്യം ആവർത്തിച്ചു.

 

അവൻ കൈയ്യിൽ മുറുക്കെ പിടിച്ച പത്തുറുപ്പ്യ അവർക്ക് നേരെ നീട്ടി . അത് ചുളിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

 

ആ.. ആറ് കഷണം കപ്പയ്ക്ക് രണ്ടുറുപ്പ്യ തരണം .

 

അയ്യോ ഞാൻ കപ്പ വാങ്ങാൻ വന്നയല്ല

 

പിന്നെ ? അവർ ആശ്ചര്യത്തോടെ ചോദിച്ചു.

 

പത്തുറുപ്പ്യ തന്നാ ഇവിടുന്ന് തുണി അഴിച്ച് തരൂന്ന് പറഞ്ഞു.

 

ഇത് കേട്ട് ശാന്തേച്ചി പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.

 

ആര് പറഞ്ഞു ?

 

കൂട്ടാര് .

 

നിനക്ക് എത്ര വയസ്സ് ഒണ്ടെടാ..?

 

പതിനെട്ട് കഴിഞ്ഞുന്നാ പറയണേ ..

 

ആര് ?

 

അമ്മ – അവൻ ഉത്തരം നൽകി.

 

 

നിന്നെ ഞാൻ ഏവിടോ കണ്ടിട്ടുണ്ടല്ലൊ ! ആ നീ ആ രാജന്റെ മോനല്ലേ .

 

അവൻ തലയാട്ടി .

 

അങ്ങനെ പറ , നിന്റെ തന്തപ്പടി പണ്ട് ഇവിടെ വരാറുണ്ടാരുന്നു.

 

തുണി അഴിക്കാൻ പത്തുറുപ്പ്യ പോരാ അമ്പത് ഉറുപ്പ്യ തരണം.

 

അവന്റെ മുഖം വാടി.

 

ഇതേയുള്ളൂ.

 

എന്നിട്ട് അവൻ തിരിഞ്ഞ് നടക്കാൻ തുടങ്ങി.

 

നിക്ക് , പത്തുറുപ്പ്യ എങ്കി പത്തുറുപ്പ്യ അകത്തോട്ട് കേരി ആ പായ വിരിച്ചിട് ഞാൻ കഞ്ഞി എടുത്ത് വെച്ച് വെക്കം വരാം.