ഒലി 3 [രാഭണൻ] 314

പോകെ പോകെ അട്ടകളുടെ വരവ് കുറഞ്ഞു . അപ്പോഴും അവർ അവളെ ചൂണ്ടി വിശേഷിപ്പിച്ചു –

 

” വേശ്യ, വെടി”

 

ഓർമ്മകളിൽ നിന്ന് പെട്ടെന്നാണ് ഉൾവലിഞ്ഞത് . ചന്തി വിടവുകൾക്കിടയിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങിയ വെള്ളം പൂറ് പൊട്ടിയൊലിക്കുന്നതിന്റെ അടയാളമാണെന്ന് ശാന്തേച്ചിക്ക് മനസ്സിലായി . പൂറ് കരഞ്ഞ് തൊടങ്ങീട്ട് കൊറേ നേരായീന്ന് തോന്നുന്നു , താൻ ചിന്തകളിൽ മുഴുകിയത് കൊണ്ട് ഒന്നും അറിഞ്ഞില്ല.

കരഞ്ഞ് കരഞ്ഞ് പൂറിലെ വെള്ളം വറ്റി, എന്നിട്ടും കുട്ടികൃഷ്ണന് വരാറായില്ല. അവൻ മെല്ലെ മെല്ലെ ആസ്വദിച്ച് കേറ്റുവാണ്. അവന്റെ കരുത്തുറ്റ ശരീരത്തിൽ കെട്ടിപ്പിടിച്ചിരുന്നപ്പോൾ ശാന്തേച്ചിക്ക് എന്തെന്നില്ലാത്ത ധൈര്യം , ആത്മവിശ്വാസം, താൻ എന്തിൽ നിന്നൊക്കെയോ സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുപോലെ അവർക്ക് തോന്നി.

അവർ അപ്പോഴും മനസ്സിൽ പിറുപിറുത്തു

“കാമവല്ല പ്രേമവാണ് ”

 

കുട്ടികൃഷ്ണാ … അവർ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ വിളിച്ചു.

 

ഉം…

 

ഇനിയും വരാറായില്ലേ ?

 

ദാണ്ടെ പ്പൊ വരും.

 

“വന്നു ”

 

ശുക്ലം പൂറിലേക്ക് ഒലിച്ചിറങ്ങി. അതിന്റെ ചൂട് അവരുടെ ശരീരമാകെ കോരിത്തരിപ്പ് സൃഷ്ഠിച്ചു. പൂറിനിപ്പോൾ ദുർഗന്ധമില്ല അത് പരത്തിയത് സുഗന്ധമാണ്.

 

കഞ്ഞിയും ചുട്ട പപ്പടവും തേങ്ങാച്ചമ്മന്തിയും .

 

ഇനി എന്തേലും വേണോ ?

 

മതി വേണ്ട.

 

അവർ അവന് വീണ്ടും വീണ്ടും കഞ്ഞി വിളമ്പിക്കൊടുത്തു – കഴിക്ക് തടി ഉഷാറാവട്ടെ .

 

അവൻ യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി.

 

ബാക്കി പൈസ അവൻ ശാരദാമ്മയ്ക്ക് കൊടുത്തു . അവരത് ഭദ്രമായി അലമാരയിൽ വച്ച് പൂട്ടി

 

ആവശ്യം വരുമ്പോ ന്നോട് പറഞ്ഞാ മതി ഞാൻ തന്നോളാം കെട്ടോടാ…

 

————————————–

 

 

ഇന്ന് നീ മില്ലീ വരണ്ട , വിശ്രമിക്ക് രാജൻ ശാസിച്ചു. മനസില്ലാ മനസ്സോടെ അവൻ തലയാട്ടി. രാജൻ പൊയ്ക്കളഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ തൊടിയിൽക്കൂടി നടക്കാനിറങ്ങി , ഇടവഴീന്ന് ആരോ വിളിച്ചു , ടാ കുട്ടികൃഷ്ണാ അവൻ ഏന്തിവലിഞ്ഞ് നോക്കി .

ദിവാകരനാണ് – ടാ ഞാൻ അച്ഛന്റെ കൂടെ പുവ്വാ ചന്തേല് സഹായിക്കാൻ പിന്നെ സേതു അപ്പന്റെ കൂടെ പൊറംനാട്ടില് ചായക്കട നടത്തുവാണ് . പോവുമ്പൊ നിന്നോട് പറയാന്ന് കരുതി. അവൻ ദിവാകരനെ കൈ വീശി യാത്രയാക്കി. വീണ്ടും നടപ്പ് തുടർന്നു. ഇടയ്ക്ക് മാവിൻ ചുവട്ടിൽ നിന്ന് കിട്ടിയ കണ്ണിമാങ്ങ കടിച്ച് പറിച്ചു വായിൽ നിന്ന് നുര പതഞ്ഞൊഴുകി.