ഒലി 3 [രാഭണൻ] 314

 

കുട്ടികൃഷ്ണനിപ്പോൾ ശാരദാമ്മായീടെ മുറീലേ കിടക്കാറുള്ളു.

 

ശാരദേടത്തിക്ക് വല്യ ശല്യായല്ലേ – ശ്രീദേവി പറയും.

 

ഏയ് സാരല്യ ന്റെ കുട്ടനല്ലേ.

 

പോകെ പോകെ വാത്സല്യത്തിന്റെ കൂടെ മറ്റെന്തോ ഒന്ന് ഇടയ്ക്ക് കയറി വന്നു. ശാരദാമ്മായി അതിനെ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിച്ചു -കുട്ടൻ നിക്ക് സ്വന്തം മോനെ പോലെയാണ് അത് കൊണ്ട് പൊയ്ക്കോ ദൂരെ പൊയ്ക്കോ. പക്ഷെ അത് പോയില്ല നിഴല് പോലെ കൂടെക്കൂടി അതിനെ പിടിച്ചു കെട്ടാൻ പ്രയാസമായിരുന്നു. അവർക്ക് പേടിയായിത്തുടങ്ങി.

 

കുട്ടാ മതി നിർത്താം ഇനി നിനക്കത് വേണ്ട.

 

ഇല്ല ശാരദാമ്മേ കുട്ടന് വേണം , അവൻ വാശിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു .

 

നിവൃത്തിയില്ല. തരാം.

 

മുലയിപ്പോൾ അവനുള്ളതാണ്. അവന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട റോസാപ്പൂക്കളെ അവൻ ദിവസവും ഉമിനീരുകൊണ്ട് ഉദ്ദീപിപ്പിക്കും. അതിന്റെ ചൂടും ഞെട്ടുകളിലെ വിയർപ്പിന്റെ ഉപ്പ് രസവും അവനെ മത്ത് പിടിപ്പിച്ചു. ദിവസേന അവ രണ്ടും തങ്ങളുടെ ഇതളുകൾ വിരിച്ച് കൂടുതൽ വ്യാപിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

 

രാത്രിയിൽ നടന്നു പോവുന്ന ഈ കഥാഗതിയ്ക്ക് ഒരന്ത്യമുണ്ടാകുമെന്ന് ശാരദാമ്മായി കരുതി – വെറുതെയായിരുന്നു.

ജനാലയ്ക്കിടയിലൂടെ പതിച്ച ചന്ദ്രന്റെ നിലാവ് മുറിയിൽ തളം കെട്ടിക്കിടന്നു. എന്നിട്ടും അവിടിവിടങ്ങളിലായി പടർന്നു പിടിച്ച ഇരുട്ട് മനസ്സിനുള്ളിലെ കറുത്ത നിഴലിനെ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു. ശാരദാമ്മായി അതിനെ നിയന്ത്രിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു ദിവസവും അതിനോട് മല്ലിട്ടു. ഒരു ദിവസം അത് പൊട്ടി പുറത്ത് വരുമോയെന്ന് അവർ ഭയന്നു.

 

അന്നും അവനാ മാംസക്കഷ്ണങ്ങളിൽ തന്റെ വികൃതിത്തരം കാട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

ഇടയ്ക്ക് അവന് ശാന്തേച്ചിയെ ഓർമ്മ വന്നു. മൊലകൾക്ക് പകരമായി ശാന്തേച്ചിക്ക് കൊടുത്തിരുന്നത് ശാരദാമ്മയ്ക്കും വേണ്ടി വരുവോ ?

 

ശാരദാമ്മേ , ശാരദാമ്മയ്ക്കിത് വേണോ ട്രൌസറിനുള്ളിൽക്കിടന്ന കുണ്ണ വെളിയിലിട്ട് അവൻ ചോദിച്ചു.

 

വേണോ ?

 

ശാരദാമ്മായി ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. അവർ തലയാട്ടി . എല്ലാം യാന്ത്രികമായിരുന്നു. അവർ അനങ്ങാതെ കിടന്നതേയുള്ളു . കാലിനിടയിലൂടെ പാവാട പൊങ്ങുന്നതവരറിഞ്ഞു. വെളുത്ത കോണകം ഒറ്റ വലിക്ക് ഊരി പോന്നു. കുഞ്ചി രോമങ്ങക്കിടയിൽ മയങ്ങുകയായിരുന്ന വല്യ റോസാപ്പൂവിതളുകളെ തള്ളി മാറ്റി കുണ്ണ പൂറിനുള്ളിലേക്ക് പോയി. ചൂട്, അവിടം തരിക്കുന്നു.