ഒളിച്ചുകളി [Achillies] 5567

‘അമ്മ ഒന്നു ഞെട്ടിയെങ്കിലും ഏട്ടന്റെ കയ്യിൽ ഒതുങ്ങി നിന്നു.

വെളുത്ത നയ്റ്റിയിൽ കുഞ്ഞു നീല പൂക്കൾ ഉള്ള നയ്റ്റിയിൽ ശ്രീവിദ്യ മുണ്ട് മാത്രം ചുറ്റിയ അഭിയുടെ ശരീരത്തിൽ പറ്റി ചേർന്നു നിന്നു.

അമ്മയെ തനിക്ക് നേരെ തിരിച്ച ഏട്ടൻ അമ്മയുടെ നെറ്റിയിൽ ചുണ്ട് ചേർക്കുന്നതും അമ്മ ഒന്നു കണ്ണടക്കുന്നതും നോക്കി മൃദുല അവരുടെ കണ്ണിൽ പെടാതെ ഒളിഞ്ഞു നിന്നു.

“എന്റെ മുഖത്തു നോക്കടി…”

ഏട്ടന്റെ കനത്ത ശബ്ദം കേട്ട മൃദുല തരിച്ചു ഏട്ടനെ നോക്കി. അമ്മയും ചിറകു കെട്ടിയ പ്രാവിനെ പോലെ ഏട്ടനെ നോക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടു.

“അന്ന് രാത്രി നിന്നെ ചെയ്യുമ്പോൾ മനസ്സിൽ നീ മൃദുവിനോട് ചെയ്യുന്ന ക്രൂരത തീർക്കണം എന്നെ തോന്നിയുള്ളൂ…പക്ഷെ, അന്ന് രാത്രി എല്ലാം കഴിഞ്ഞു ചേർത്തു പിടിച്ചപ്പോൾ എന്റെ നെഞ്ചിൽ കിടന്ന പെണ്ണിന് പറയാൻ ഒരുപാടുണ്ടായിരുന്നു, ഒരക്ഷരം പോലും മിണ്ടാതെ ഹൃദയം കൊണ്ട് കണ്ണ് കൊണ്ടും എന്നോട് ഒത്തിരി സംസാരിച്ച ഒരു പെണ്ണിനെ അന്ന് രാത്രി എനിക്ക് കാണാൻ പറ്റി.

അന്ന് ഞാൻ മുറിച്ചു, നീ എന്റെ അച്ഛന്റെ ഭാര്യ ആയിരുന്നു എന്ന ബന്ധം എന്റെ മനസ്സിൽ നിന്നും, അതൊന്ന് ഊട്ടിയുറപ്പിക്കാനാ ഇന്നലെ ഒരു ദിവസം ഞാൻ നിന്നെ ഒഴിവാക്കിയത്. പഴയത് പോലെ ആവാൻ കഴിയുമോ എന്നറിയാൻ, പക്ഷെ രാത്രി ഞാൻ ഒരു പോള കണ്ണടച്ചിട്ടില്ല, ഇതുവരെ തോന്നാത്ത എന്തോ ഒന്ന് ആദ്യമായി എന്റെ മനസ്സിൽ കേറിക്കൂടി,… രാവിലെ നീ ഈ കൊല്ലങ്ങൾക്കിടയിൽ ആദ്യമായി എനിക്ക് നീട്ടിയ ചായ വാങ്ങുമ്പോൾ ഉറപ്പിച്ചതാ, നീ ചെറിയമ്മയും മൈരും ഒന്നുമല്ലെന്നു, എന്റെ പെണ്ണാ നീ….കേട്ടോടി…എന്റെ ശ്രീ….ഇനി നീ കരഞ്ഞാൽ നിന്റെ ചന്തി ഞാൻ നുള്ളിയെടുക്കും കേട്ടോടി…”

The Author

Achillies

നിള പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഒഴുകാനാവുന്നില്ല ആരോ എന്നെ കോരിയെടുക്കുന്നു... നിശ പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഉറങ്ങാനാവുന്നില്ല ഒരു നിലാവ് എന്റെ മിഴികളിൽ അണയാതെ നിൽക്കുന്നു.. ഹേ ബാംസുരി നിന്റെ ഇടറിയ ജപശ്രുതി ഇനിയുമെന്റെ കാതുകളിൽ പകരരുത്, വസന്തമിങ്ങനെയാണെങ്കിൽ പൂക്കളോട്പോലും ഞാൻ കലഹിച്ചു പോവും." ~ലൂയിസ് പീറ്റർ...

133 Comments

Add a Comment
  1. ആരാധകൻ

    കിടിലൻ 👌

  2. അടിപൊളി.നല്ലൊരു പരിസമാപ്തി ആയിരുന്നു

  3. റിപ്ലേ പ്ലസ് താങ്ക്സ്

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *