ഒളിച്ചുകളി [Achillies] 5567

പതിയെ കിതച്ചു അഭിയുടെ നെഞ്ചിൽ തല ചായ്ച്ചു കിടക്കുന്ന അമ്മയെ നോക്കിക്കൊണ്ടു അവൾ കട്ടിലിലേക്ക് കയറി കിടന്നു, തുടകൾ തമ്മിൽ ഒട്ടി വഴുക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഇന്ന് മറ്റൊന്നും ഉണ്ടാവില്ലെന്ന് അവൾക്കറിയാമായിരുന്നു.

രാവിലെ എണീറ്റ മൃദു തിരിഞ്ഞു അമ്മയെ നോക്കി ആളെ കണ്ടില്ല,…ഇന്ന് തിങ്കളാണ് ക്ലാസ് ഉണ്ട്…പതിയെ എഴുന്നേറ്റു നടുമുറിയിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ ഏട്ടനുമില്ല, നേരം പുലർന്നിട്ടില്ല,

അവൾ പമ്മി പമ്മി, അടുക്കള വാതിലിനടുത്തെത്തി.

“ഹ്മ്മ…ആഹ്…ങ്‌ഹും…അടങ്ങി നിക്കെടാ…”

ചിണുങ്ങിയുള്ള അമ്മയുടെ കൊഞ്ചലും, ശകാരവും കേട്ട മൃദുല നിലത്തെക്കൂർന്നു താഴെകൂടെ വാതിലിന്റെ ഇടയിലൂടെ അവരെ നോക്കി.

അമ്മയെ പിന്നിൽ നിന്ന് പുണർന്നു കഴുത്തിൽ കടിച്ചു ചപ്പുന്ന ഏട്ടന്റെ കയ്യിൽ കിടന്നു ചിണുങ്ങുന്ന അമ്മയെ അവൾ കണ്ടു.

വഴക്ക് പറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും അമ്മയും അതാസ്വദിക്കുന്നതായി അവൾക്ക് തോന്നി.

“ഡി…ഇന്ന് മൃദു പോയ്ക്കഴിഞ്ഞു ഞാൻ വരോട്ടോ…പിന്നെ ഇത് എന്റേം എന്റെ ശ്രീയുടേം ലോകാ…ഈ പെണ്ണിനോടുള്ള കൊതി മുഴുവൻ ഞാൻ തീർക്കാൻ പോവാ…”

വയറിൽ ചുറ്റിയ കൈ കൊണ്ട് ഒന്നുഴിഞ്ഞു അമ്മയുടെ കവിളിൽ മുത്തിക്കൊണ്ടു ഏട്ടൻ പറയുന്നത് കേട്ട, മൃദുലയ്ക്ക് ഇന്നാണ് അവരുടെ ദിവസം എന്നുറപ്പിച്ചു.

അവൾക്ക് കാണാൻ ഒത്തിരി ആശ തോന്നിയെങ്കിലും, താൻ ഇവിടെ ഉണ്ടെങ്കിൽ അവർ ഒന്നും ചെയ്യില്ല എന്നു തോന്നിയ മൃദു, എന്തെങ്കിലും വഴി കിട്ടാനായി ആലോചിച്ചു.

 

“പിന്നെ…ഒന്നു പോടാ, ചെക്കാ, ഒന്നു നിന്നു തന്നെന്നു കരുതി ഒത്തിരി ഒന്നും മോൻ പ്രതീക്ഷിക്കണ്ട…”

The Author

Achillies

നിള പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഒഴുകാനാവുന്നില്ല ആരോ എന്നെ കോരിയെടുക്കുന്നു... നിശ പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഉറങ്ങാനാവുന്നില്ല ഒരു നിലാവ് എന്റെ മിഴികളിൽ അണയാതെ നിൽക്കുന്നു.. ഹേ ബാംസുരി നിന്റെ ഇടറിയ ജപശ്രുതി ഇനിയുമെന്റെ കാതുകളിൽ പകരരുത്, വസന്തമിങ്ങനെയാണെങ്കിൽ പൂക്കളോട്പോലും ഞാൻ കലഹിച്ചു പോവും." ~ലൂയിസ് പീറ്റർ...

133 Comments

Add a Comment
  1. ആരാധകൻ

    കിടിലൻ 👌

  2. അടിപൊളി.നല്ലൊരു പരിസമാപ്തി ആയിരുന്നു

  3. റിപ്ലേ പ്ലസ് താങ്ക്സ്

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *