ശരണ്യ [Ajitha] 380

വിജയകുമാർ : ആട, ഇതിങ്ങളെയൊക്കെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ പോലെ നോക്കിയില്ലേൽ അവര് നമ്മളെ വെറുക്കും.

ആ ഡയലോഗ് കേട്ട ശരണ്യ പെട്ടെന്ന് സ്‌ട്രെക്കായി.

വിജയകുമാർ : ടി കാന്താരി എന്നെ മറന്നോടി നീ.

അച്ഛൻ : ആര് പറഞ്ഞു, ഇന്നലെ കൂടി ഞങ്ങൾ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവള നിന്റെ പേര് പറഞ്ഞത്.

വിജയകുമാർ : നിങ്ങൾ എന്താ ഇവിടെ നിൽക്കുന്നത് അകത്തേക്ക് കയറാൻ നോക്ക്. ഞാൻ കാലും കൈയും കാലും കഴികിട്ട് വരാം.

അങ്ങനെ അച്ഛനും അമ്മയും ശരണ്യയും കൂടി വീടിനുള്ളിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു.നല്ല പഴക്കം ചെന്ന ഒരു വീടായിരുന്നു അത്, അയാൾ അപ്പോൾ കൈയും കഴുകി അകത്തേക്ക് വന്നു.

അച്ഛൻ : ടാ അമ്മയെവിടെ.

വിജയകുമാർ : അകത്തുണ്ടെടാ. വാ

വിജയകുമാർ ശരണ്യയെ നോക്കികൊണ്ട്‌

വിജയകുമാർ : ഞാൻ ഇവളെ കുഞ്ഞിന്നാളിൽ അനു കണ്ടത് ഇപ്പോ ഇവളെങ്ങ് വല്യ പെണ്ണായല്ലേ.

അച്ഛൻ : ഡിഗ്രി ആയില്ലേടാ

വിജയകുമാർ : ടാ അമ്മക്ക് ഒട്ടും വയ്യ ഇന്നലെ ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ. കിടപ്പാണ്.

അച്ഛൻ : ഏതു റൂമിൽ ആണെടാ.

വിജയകുമാറും അച്ഛനും അമ്മയും ശരണ്യയും കൂടി അങ്ങോട്ടേക്ക് ചെന്ന്.

വിജയകുമാർ : അമ്മേ ഇതാരാ വന്നിരിക്കുന്നത് എന്ന് മനസ്സിലായോ

അയാളുടെ അമ്മ : രവിയുടെ ശബ്ദം ഞാൻ നേരത്തെ കേട്ടിരുന്നു. യാത്രയൊക്കെ എങ്ങനെ ഉണ്ടായിരുന്നു മക്കളെ.

അച്ചൻ : കുഴപ്പമില്ലായിരുന്നു അമ്മേ

ശരണ്യയെ അല്പം മുന്നിലേക്ക്‌ പിടിച്ചു നിർത്തിട്ടു അയാൾ ചോദിച്ചു

വിജയകുമാർ : അമ്മേ ഇതാരാണെന്ന് മനസ്സിലായോ.

വിജയകുമറിന്റെ അമ്മ അവളെ നോക്കിട്ടു പറഞ്ഞു.

അമ്മ : ഇത് എന്റെ ചിന്നുമോൾ ആണ്.

വിജയകുമാർ: അ, അമ്മ പണ്ട് മോളെ അങ്ങനെ വിക്കുമായിരുന്നു, മോൾക്ക്‌ ഓർമ്മയുണ്ടോ അത്.

ശരണ്യ : ഉം.

ഹരീടെ അമ്മ : മക്കളെ നിങ്ങള് ആഹാരം കഴിച്ചിട്ടൊക്കെ വ.

വിജയകുമാർ : അയ്യോ അത് മറന്നു. രവി, സുജി, ശരണ്യേ എല്ലാരും വാ നേരം ഇത്രയും ആയില്ലേ ഊണ് കഴിക്കാം.

അച്ഛൻ : അല്ല, അപ്പോൾ അമ്മയോ.