ശരണ്യ [Ajitha] 307

വിജയകുമാർ : ഇന്നും പേടിച്ചോ.

ശരണ്യ : ഉം

വിജയകുമാർ : എന്നാൽ വ.

അയാൾ അതും പറഞ്ഞിട്ട് നേരെ ബെഡിലേക്ക് കിടന്നു. അവളും അടുത്ത് വന്നു കിടന്നു.

ശരണ്യ : എനിക്കു പേടിയാകുന്നു

വിജയകുമാർ : അതിനു ഞാനെന്തു ചെയ്യാനാ.

ശരണ്യ : എനിക്കു കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കിടക്കണം.

വിജയകുമാർ : ഈ പെണ്ണിന്റെ കാര്യം.

ശരണ്യ : പേടിയായൊണ്ട് പറഞ്ഞതാ. ശല്യമാണേൽ ഞാൻ പൊയ്ക്കോളാം.

വിജയകുമാർ : വെറുതെ പിണങ്ങല്ലേ. വാ കെട്ടിപിടിച്ചോ.

അതുകേട്ട അവൾ അയാളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചിട്ടു അവളുടെ ഒരു കാലെടുത്തു അയാളുടെ മേലേക്ക് വെച്ചിട്ടു തല അയാളുടെ നെഞ്ചിൽ വെച്ചു കിടന്നു. കുറച്ചു സമയത്തിനകം അയാളുടെ കൂർക്കം വലിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ അവൾ അവളുടെ കാൽ അയാളുടെ തുടയിൽ നിന്നും മാറ്റിട്ടു അയാളുടെ തുടയിടുക്കിലേക്ക് കൈ വെച്ചു മുണ്ടുകൾക്കിടയിലേക്ക് കൈ കയറ്റി വിജയകുമാറിന്റെ തളർന്നു കിടന്ന പൗരഷത്തിൽ പിടിച്ചു. പതുക്കെ തലോടികൊണ്ടിരുന്നു. പിന്നെ കുണ്ണയിൽ നിന്നും കൈ മാറ്റിട്ടു. അവൾ ആവേശം മൂത്തു അയാളുടെ കഴുത്തിൽ ഉമ്മ വക്കാൻ തുടങ്ങി. പിന്നെ ചുണ്ടിൽ ഉമ്മ വച്ചപ്പോൾ അയാൾ ഉണർന്നു. അവളെ തള്ളി മാറ്റികൊണ്ട്

വിജയകുമാർ : മോളെ എന്താ നീ കാണിക്കുന്നത്.

ശരണ്യ വീണ്ടും കെട്ടിപ്പിടിച്ചോണ്ട്

ശരണ്യ : എനിക്കു അങ്കിളിനെ വേണം i love ഉ

എന്നും പറഞ്ഞു അയാളുടെ ചുണ്ടിൽ നല്ലൊരു ഫ്രഞ്ച് കിസ്സ് കൊടുത്തു. ഒരു നിമിഷം അയാൾ സ്റ്റേക്കായിപ്പോയി

വിജയകുമാർ പിന്നെയും അവളെ തള്ളി മാറ്റികൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു.

വിജയകുമാർ : ടി നിനക്കെന്താ പറ്റിയത്. ഞാൻ നിന്റെ അച്ഛന്റെ സുഹൃത്താണ്. അങ്ങനെയൊന്നും എന്നോട് പറയരുത്. ഞാൻ നിന്നെ മോളെപോലാണ് കാണുന്നതും. എന്നാലും എങ്ങനെ തോന്നി മോളെ

ശരണ്യ : അതൊന്നും എനിക്കറിയില്ല. എനിക്കു അങ്കിളിനെ വേണം.

വിജയകുമാർ : മതി മതി. ഇനിയൊന്നും പറയേണ്ട

അയാൾ അവളെ റൂമിന്റെ പുറത്തേക്കു പിടിച്ചോണ്ട് വന്നിട്ട് അയാൾ റൂമിൽ കയറി വാതിൽ അടച്ചു. ശരണ്യ കരഞ്ഞോണ്ട് അവളുടെ റൂമിലേക്ക്‌ പോയി. വിജയകുമാർ ഇനി ഒരിക്കലും അവളെ ഇഷ്ടപ്പെടില്ലെന്നു അവളുടെ മനസ്സ് മന്ദ്രിച്ചു.. അവൾ അന്ന് ഉറങ്ങിയില്ല. പിറ്റേന്ന് കോളേജിലും പോയില്ല. അയാൾ ഇന്നത്തേതും പോലെ അവൾക്കു ചായയുമായി വന്നു. മേശപുറത്തു വച്ചിട്ട് അയാൾ പോയി. അവൾ എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ സമയം 10 ആയി. അവൾ അച്ഛനെ വിളിച്ചു