ശിൽപ്പേട്ടത്തി 4 [MR. കിംഗ് ലയർ ] 1836

“”””ശില്പമോള് കൂടി വരട്ടെ…!””””…അമ്മയെന്നെ മൊത്തമായി ഒന്നുഴിഞ്ഞു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ആയെശെരി അപ്പൊ ഈയിരുപ്പ് എന്നെക്കാത്തായിരുന്നില്ല…ല്ലേ… കഷ്ടം തന്നെ മൊയലാളി… കഷ്ടം തന്നെ…!”..

“””എനിക്കാരേം വെയിറ്റ് ചെയ്യാമ്പറ്റില്ല…!””””…അമ്മയുടെ മൊത്ത് നോക്കിയില്ലാത്ത ഗൗരവം ഉണ്ടാക്കിയെത്തുകൊണ്ട് ഞാമ്പറഞ്ഞു.

“”പ്രത്യേകിച്ചു ആ പൂതനയെ….!”””..അമ്മയോട് പറഞ്ഞു നിർത്തി ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.

“””ഓഹോ ഇതെപ്പോ എന്നാ പറ്റി.. ല്ലങ്കില് ഏട്ടത്തീന്ന് തികച്ചു വിളിക്കൂലല്ലോ…”””…ചോദ്യം ഫ്രം ദി ബോട്ടം ഓഫ് മൈ ഹാർട്ട്‌.

“”””എനിക്ക് തോന്നീത് ഞാമ്പിളിക്കും… വേണേ വേണേ കേട്ടാതീ….!””””….പരമപുച്ഛത്തോടെ ഹാർട്ടിനുള്ള മറുപടിയും കൊടുത്ത് അമ്മയോട് നേരത്തെ പറഞ്ഞതിന്റെ മറുപടിയും കാത്ത് ശിവകാമി ദേവിയെ നോക്കി കലിപ്പിട്ട് ഞാനൊരാറ്റ നിപ്പ് അങ്ങ് നിന്നു… അല്ല പിന്നെ മ്മളോടാ കളി…!

“”””ദേ ചെക്കാ കൂടുതൽ നെഗളിച്ചാ… പഴയാ ചൂരലിപ്പോഴുമെന്റലുണ്ട്. എടുത്തു ഞാൻ ചന്തിക്കിട്ട് ഒന്നുപൊട്ടിക്കും …””””…..ഞാൻ പറഞ്ഞതിന്റെ ഇരട്ടി കലിപ്പിൽ അമ്മയുടെ മറുപടി വന്നതും ഞാനൊന്നുമറിഞ്ഞില്ലേ രാമനാരായണ എന്നാ മട്ടിൽ നേരെ നോം നോമിന്റെ ബട്ടസ് അരമത്തിലിന്റെ മുകളിലേക്ക് കയറ്റി വെച്ചു അമ്മയോടൊപ്പം ഏട്ടത്തിക്ക് വേണ്ടിയുള്ള കാത്തിരിപ്പ് തുടങ്ങി.

കുണ്ടിയമർത്തി ഒന്നിരുന്നപ്പോഴേക്കും കേട്ടു വാതിലിന്റെ സമീപത്ത് നിന്നും കൊലുസിന് മണികളുടെ കിലുക്കിലുക്കം. മുറ്റത്തേക്ക് നോക്കിയിരുന്ന ഞാൻ ആ നാദം കേട്ട് പെടലി തിരിച്ചു നോക്കിയതും കണ്ടത് രണ്ട് പാദങ്ങൾ ആയിരുന്നു. മനോഹരമായ സ്വർണനിറമാർന്ന രണ്ടു പാദങ്ങൾ.ചുവപ്പ് നെയിൽ പോളിഷ് പുരട്ടി വിരലിലെ നഖങ്ങൾക്ക് ഭംഗി വർദ്ധിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.ഒപ്പം സ്വർണ രോമങ്ങളാൽ അലങ്കരിച്ച കണ്ണാങ്കാലിൽ പറ്റിച്ചേർന്ന് സ്വർണനാഗത്തെ പോലെ വിശ്രമിക്കുന്ന സ്വർണകൊലുസ്.

എന്റെ മിഴികൾ ആ കാലിന്റെ അഴകിൽ ഭ്രമിച്ചു ചലനമില്ലാതെ അവയെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കികൊണ്ടിരുന്നു. ഒടുവിൽ മിഴികൾ മെല്ലെ മുകളിലേക്ക് ഉയർത്തി. കറുപ്പ് ബ്ലൗസും സെറ്റ് സാരിയും ഉടുത്തു കഴുത്തിൽ നേർത്ത ഒരു സ്വർണമാലയും കാതിൽ ജിമിക്കിയും ഇരുകൈകളിലും കരിവളകളും അണിഞ്ഞു. അഞ്ജനമെഴുതിയ കരിങ്കൂവള മിഴികളും തേനൂറുന്ന ചോരചുണ്ടുകളും നെറ്റിത്തടത്തിൽ കുങ്കുമ കുറിയും.മുഖകുരുവിന്റെ ചുവപ്പ് രാശി പടർന്ന കവിൾ തടങ്ങളും ചിരിക്കുമ്പോൾ അവിടെ തെളിയുന്ന നുഴക്കുഴിയും…എന്റെ മുന്നിൽ നറുപുഞ്ചിരിയോടെ നിൽക്കുന്ന ഏട്ടത്തിയെ കണ്ണിമവെട്ടാതെ കൊതിയോടെ നോക്കി നിൽക്കാൻ മാത്രം എനിക്ക് സാധിച്ചുള്ളൂ… ആ നാഗ സൗന്ദര്യത്തിന് മുന്നിൽ ഇതുപോലെ ചുറ്റുമുള്ളതെല്ലാം മറന്ന് നോക്കി നിൽക്കാനെ പുരുഷഗണത്തിന് സാധിക്കുകയുള്ളു…! ആരാധനയാണ്… ആരാധനമാത്രമാണ് ഈ നിമിഷം എനിക്ക് ഏട്ടത്തിയോട് തോന്നുന്ന വികാരം.!

ഈ സർപ്പസൗന്ദര്യം അവരുടെ സമ്മതത്തോടെ അല്ലങ്കിൽ കൂടിയും ആസ്വദിക്കാൻ ഭാഗ്യം ലഭിച്ചത് ഈ ഭൂമിയിൽ എനിക്ക് മാത്രമാണെന്ന് ഓർക്കുമ്പോൾ അഭിമാനവും ആവേശവും അഹങ്കാരവും സന്തോഷവും തോന്നുന്നു.!

ഈയൊരു നിമിഷം വീണ്ടും ആഗ്രഹിച്ചു പോകുകയാണ്… ഈ പെണ്ണ് എന്റെ സ്വന്തം എന്റെ മാത്രം ആയിരുന്നെങ്കിലെന്ന്…! ഒരിക്കലും