സ്റ്റാർട്ട്.. ക്യാമറ.. ആക്ഷൻ! [Aman] 387

അയാൾ കൈവിട്ടപ്പോൾ ഒരിലകണക്കെ അവൾ തളർന്ന്  നിലത്തേക്ക് വീണു. ശേഷം ഒരു നിമിഷം തറയിൽ തന്നെ കിടന്നതിനു ശേഷം അവൾ പതിയെ എഴുന്നേറ്റു. കിതയ്ക്കലിന്റെ ശക്തിയിൽ അവളുടെ നെഞ്ച് ഉയർന്നും താഴ്ന്നും കൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒന്നും സംഭവിക്കാത്തത് പോലെ അവൾ വസ്ത്രത്തിലും  കയ്യിലും പുരണ്ട മണ്ണ് തൂത്തുകളഞ്ഞു. എന്നിട്ട് സഹദേവനെ നോക്കിയൊന്ന് ചിരിച്ചു..

“ചാച്ചൻ പേടിക്കേണ്ട.. നേരം വെളുക്കുമ്പോഴേക്കും ഞാൻ രാജ്യം വിട്ടിരിക്കും. അതിനുള്ള ഏർപ്പാടൊക്കെ ചെയ്തിട്ടാ ഞാൻ വന്നിരിക്കുന്നെ. പോവുന്നതിന് മുന്നേ ചാച്ചനെയും  മമ്മിയെയും  കണ്ട് അവസാനമായി യാത്ര പറഞ്ഞേക്കാമെന്ന് കരുതി..”

സഹദേവൻ അവളെ അടിമുടിയൊന്ന് നോക്കി. വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷമാണു അയാൾ ജൂലിയെ നേരിൽ കാണുന്നത്. സുഹൃത്ത് തോമസിന്റെ അകാലത്തിലുള്ള മരണത്തിനു ശേഷം അവന്റെ ഭാര്യ സുമയെ കല്യാണം കഴിക്കുമ്പോൾ ജൂലി കൗമാരം കടന്ന് ഇരുപതിന്റെ ആരംഭത്തിലായിരുന്നു. അമ്മയാണോ മകളാണോ കൂടുതൽ സുന്ദരിയെന്നോ ആരെയാണോ താൻ കൂടുതൽ ആസ്വദിച്ചു ഭോഗിച്ചതെന്നോ അയാൾക്കിന്നും ഉത്തരമില്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഒരു സുപ്രഭാതത്തിൽ സുമ പോലുമറിയാതെ രായ്ക്കുരാമാനം ജൂലി ഗൾഫിലേക്ക് കടന്നു കളഞ്ഞപ്പോൾ  അയാൾക്ക് തെല്ലൊന്നുമല്ല നിരാശയുണ്ടായത്.

അതിനു ശേഷം ഇപ്പോഴാണ് അയാൾ അവളെ നേരിൽ കാണുന്നത്. അഞ്ചെട്ടു വര്ഷം കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. എന്നിട്ടും അവളുടെ സൗന്ദര്യത്തിന് ഒരു കോട്ടവും വന്നിട്ടില്ല. വന്നിട്ടില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല ഒന്നുകൂടൊന്നു കൊഴുത്തിരിക്കുന്നു. സിനിമാഫീൽഡിൽ പണിയെടുക്കുന്നതിന്റെ ഗുണം, അയാൾ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു. അവളുടെ ചുവന്ന ചുണ്ടിലും ചുരിദാറിന്റെ ടോപ്പിൽ തിങ്ങിനിറഞ്ഞിരിക്കുന്ന  ആകൃതിയൊത്ത മുലകളിലേക്കും അയാൾ കൊതിയോടെ നോക്കി.

“ഇങ്ങോട്ട് വരുന്നത്  ആരേലും കണ്ടോടീ” സഹദേവൻ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു.

“ഇല്ല ചാച്ചാ”

“നീ വാ. അകത്തിരിക്കാം. ഇവിടെ നിൽക്കുന്നത് ആരെങ്കിലും കണ്ടാൽ അപകടമാണ്.” അവൾ അയാളുടെ കൈപിടിച്ച് അകത്തേക്ക് നടന്നു.