സ്റ്റാർട്ട്.. ക്യാമറ.. ആക്ഷൻ! [Aman] 387

എന്തോ പറയാനോങ്ങിയ അയാളുടെ ചുണ്ടുകൾ വാക്കുകൾക്ക് വേണ്ടി പരതി.

“ഇതെന്റെ പപ്പയെ ചതിച്ചു കൊന്നതിനും എന്റെ ജീവിതം നരകമാക്കിയതിനും നിനക്കുള്ള എൻ്റെ സമ്മാനമാണ്. നിനക്ക് മാത്രമല്ല എൻ്റെ മമ്മിക്കും. പാപത്തിന്റെ ശമ്പളം നിനക്കൊക്കെ പകുത്ത് നൽകാതെ ജൂലി ഇവിടെനിന്നും പോകുമെന്ന് കരുതിയോടാ മൈരേ..? നോക്കേണ്ട, നീ കൊടുത്ത വിഷം കൊണ്ട് മമ്മ പപ്പയെ തീർത്ത പോലെ അവളെയും ഞാൻ സയനൈഡ് കൊടുത്ത് ഇല്ലാതാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഇനി രണ്ടാൾക്കും നരകത്തിൽ വെച്ച് കാണാം..”

സഹദേവൻ പെട്ടെന്ന് മുന്നോട്ടാഞ്ഞു അവളുടെ കയ്യിൽനിന്നും റിവോൾവർ തട്ടിപ്പറിക്കാൻ ഒരുശ്രമം നടത്തി. അത് മുൻകൂട്ടി കണ്ട ജൂലൈ ഞൊടിയിട കൊണ്ട് റിവോൾവർ അയാളുടെ നെഞ്ചിലേക്കമർത്തി. അവളുടെ വിരലുകൾ  രണ്ടുപ്രാവശ്യം റിവോൾവറിന്റെ കാഞ്ചിയിലമർന്നു. പോയിന്റ് ബ്ലാങ്കിൽ രണ്ടു വെടിയുണ്ടകൾ സഹദേവന്റെ ഹൃദയത്തെയും തുളച്ച് പുറത്തേക്ക് പാഞ്ഞു. പാതിമുറിഞ്ഞ ഒരു നിലവിളിയോടെ അയാൾ തറയിലേക്ക് മറിഞ്ഞു വീണു..

വീട് പൂട്ടി തന്നെയും കാത്തു നിൽക്കുന്ന കാറിലേക്ക് ജൂലി നടക്കുമ്പോഴേക്കും മഴ പിന്നെയും ചെറുതായി പെയ്യാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.

ഡോർ തുറന്നു അകത്തേക്ക് കയറുമ്പോൾ അവൾ വിശ്വനാഥനെ നോക്കിയൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.

“ദാറ്റ്സ് മൈ ഗേൾ..” വിശ്വനാഥന്റെ വിരലുകൾ വാത്സല്യപൂർവ്വം അവളുടെ കവിളിൽ തലോടി.. വർഷങ്ങളായി തൻ്റെ ഹൃദയത്തെ കുത്തിനോവിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന അടങ്ങാത്ത പകയെ വേരോടെ പറിച്ചു കളയാൻ കഴിഞ്ഞ നിർവൃതിയിലായിരുന്നു ജൂലിയുടെ മനസ്സപ്പോൾ.

രാത്രിയുടെ നിശബ്ദതയെ ഭേദിച്ചുകൊണ്ട് വിശ്വനാഥൻ വണ്ടിസ്റ്റാർട്ടാക്കുകയും അർദ്ധരാത്രിയുടെ ഇരുട്ടിനെ കീറിമുറിച്ചുകൊണ്ട് അത് മുന്നോട്ട് പായുകയും ചെയ്തു.