തുടക്കവും ഒടുക്കവും [ലോഹിതൻ] 343

അങ്ങേര് എങ്ങിനെ ആണെങ്കിലും നമുക്ക് എന്താ.. ജോലി ചെയ്യുന്ന കൂലി കറക്ട് ആയി തരുന്നുണ്ട്.. നമ്മൾ നമ്മുടെ കാര്യം നോക്കി ജീവിച്ചാൽ നമ്മളെയും ആരും ശല്യം ചെയ്യില്ല എന്നൊക്കെയാണ് രാഘവൻ കരുതിയിരുന്നത്…

ഭാര്യക്ക് എന്തോ സംഭവിച്ചുണ്ടന്നു മനസിലാക്കിയ രാഘവന്റെ നിർബന്ധ പൂർവമുള്ള ചോദ്യങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ പിടിച്ചു നിൽക്കാനാകാതെ ലീല നടന്നതൊക്കെ ഭർത്താവിനോട് പറഞ്ഞു…

അവൾ പറഞ്ഞത് കേട്ട് അയാൾ കോപം കൊണ്ട് വിറച്ചു..

എന്റെ ഭാര്യയുടെ മേൽ കൈവച്ചവനെ ജീവനോടെ വിട്ടിട്ട് ഞാൻ ജീവിച്ചിട്ട് കാര്യമില്ല.. അവൻ ഏതു കൊമ്പത്തെ മുതലാളിയാണെങ്കിലും ഞാൻ വിടില്ല..

കോപം കൊണ്ട് വിറച്ച് ടാപ്പിംഗ് കത്തി എളിയിൽ തിരുകി മുതലാളിയെ കാണാൻ ഇറങ്ങിയ രാഘവനെ ലീല തടഞ്ഞു…

നിങ്ങൾ എന്ത് ഓർത്തുകൊണ്ടാണ് അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് പോകുന്നത്.. നിങ്ങൾക്ക് പഴയ പ്രായമല്ല.. അയാൾക്ക് ഒരുപാട് ഗുണ്ടകളും പിടിപാടുമൊക്കെയുണ്ട്..

കൊന്ന് പുകപ്പുരയിൽ ഇട്ട് കത്തിക്കും എന്നാണ് എന്നോട് പറഞ്ഞത്…

ഒരു രീതിയിലും അവരെയൊന്നും എതിർക്കാനുള്ള ശക്തി നമ്മൾക്കില്ല.. ഇവിടുത്തെ ജോലിയും കൂലിയുമൊന്നും നമ്മൾക്ക് വേണ്ട.. പോകാം.. നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു പോകാം…

നമ്മൾക്ക് ഒരു പെൺകുട്ടിയുണ്ട്.. അവളുടെ ഭാവി നോക്കണ്ടേ.. ശിവൻ ഇതൊന്നും ഒരിക്കലും അറിയരുത്.. അവൻ വരുന്നതിനു മുൻപ് ഇവിടുന്നു നമുക്ക് പോകണം…

ലീല പറയുന്നതാണ് ശരി എന്ന് രാഘവന് തോന്നി.. താൻ ഒറ്റക്ക് അയാളെ എന്തു ചെയ്യാനാണ്…

ഞാൻ അയാളെ കൊന്നാലും അയാൾ എന്നെ കൊന്നാലും നഷ്ടം എന്റെ ഭാര്യക്കും മക്കൾക്കും തന്നെ…

അന്ന് രാത്രി മുഴുവൻ രാഘവന് ഉറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. പിറ്റേന്ന് തന്നെ അവർ ആരോടും പറയാതെ അത്യാവശ്യ സാധനങ്ങൾ എടുത്തുകൊണ്ട് സ്വന്തം നാട്ടിലേക്ക് പോയി…

അവിടെ ചെന്നിട്ടും പഴയപോലെ സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കാൻ അവർക്കായില്ല.. എല്ലാ കാര്യത്തിലും ഒരു നിർവികാരത.. രണ്ടാൾക്കും ഒരു ഉന്മേഷക്കുറവ്…

കോളേജിൽ ഒരാഴ്ച അവധി ആയപ്പോൾ വീട്ടിലേക്ക് വന്ന ശ്രുതിയാണ് അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും ഉണ്ടായ മാറ്റം ആദ്യം ശ്രദ്ധിച്ചത്..

കാര്യം എന്താണെന്ന് അവൾ എത്ര ചോദിച്ചിട്ടും രാഘവനോ ലീലയോ മകളോട് പറഞ്ഞില്ല..പാവം അവൾ കൊച്ചു പെണ്ണല്ലേ.. അറിഞ്ഞാൽ അവളും കൂടി വേദനിക്കും എന്നല്ലാതെ എന്തു ഫലം..