വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം 7 [വെറും മനോഹരൻ] Climax] 459

ശ്രീലക്ഷ്മി മറുത്തൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. പകരം അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു… ഇരുവരുടെയും പ്രതിബിംബം ആ ചെളിവെള്ളത്തിൽ അപ്പോഴും തെളിഞ്ഞ് കണ്ടു…. _________________________________________

ക്ർ.. ക്ർർ… ക്ർ.. ക്ര്ര്ർ….

കട്ടിൽ നിർത്താതെ ആടി… ക്ലോക്കിൽ സമയം 11.AM എന്ന് തെളിഞ്ഞു കണ്ടു…

വിയർത്തൊട്ടിയ, വെള്ള ഇന്നർ ബനിയൻ മാത്രം ധരിച്ചുകൊണ്ട്, കനത്ത ശാരീരികാധ്വാനം നടത്തുകയായിരുന്നു പ്രമോദ്. ഇരുകയ്യും കട്ടിലിൽ താങ്ങി, അയാൾ സന്ധ്യയുടെ പൂവിലേക്ക്, കഴിയാവുന്നതിന്റെ പരമാവധി നാവ് ആഞ്ഞു തള്ളി കൊടുത്തുക്കൊണ്ടിരുന്നു…

പിങ്ക് ഷമ്മി മാത്രം ധരിച്ച്, കട്ടിലിൽ മലർന്ന് കിടക്കുന്ന സന്ധ്യയാവട്ടെ, ഇതൊന്നും തന്നിൽ ഏശുന്നേയില്ലെന്ന് വിളിച്ചോതത്തക്കവണ്ണം, കളിക്കിടയിലും തന്റെ കൈ വിരൽ നഖങ്ങൾ ഉരച്ച് മോടി കൂട്ടാൻ സമയം കണ്ടെത്തി…. അവളുടെ ഉരുണ്ട മുലകൾ, മുറിയിലെ ഡിം ലൈറ്റിൽ അതി മനോഹരമായി കാണപ്പെട്ടു.

ഇടയ്ക്കിടെ ദിശാബോധം നഷ്ട്ടപ്പെടുന്ന തന്റെ ഭർത്താവിന് കൃതമായ മാർഗ്ഗ നിർദ്ദേശങ്ങളും അവൾ നടത്തിപ്പോന്നൂ… അതിനിടയിൽ പ്രമോദിന്റെ നാവ് തട്ടേണ്ട ഇടങ്ങളിൽ, കൃത്യമായി കൊണ്ട് തുടങ്ങിയതും, അവളും സീൽക്കാര ശബ്ദങ്ങളുടെ അകമ്പടിയോടെ തിരിച്ചും സഹകരിക്കാൻ തുടങ്ങി…

“ഊഫ്… അങ്ങനെ തന്നെ…”, അവൾ അയാളുടെ തലമുടികളിൽ മെല്ലെ തഴുകി…

കേട്ടതും പ്രമോദിന്റെ വീര്യം കൂടി… അയാൾ വലയിൽ കുരുങ്ങിയ മത്തി പിടക്കും പോലെ, നാവ് നിരന്തരം പിടപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി…

“അങ്ങനെ തന്നെ പ്രമോദേട്ടാ… നിർത്തല്ലേ…”, സുഖത്തിൽ സ്വന്തം ചുണ്ട് കടിച്ചുക്കൊണ്ട്, സന്ധ്യ പുലമ്പി…

എന്നാൽ ദിശാബോധം കിട്ടി വന്നപ്പോഴേക്കും പ്രമോദിന്റെ നാവ് കഴച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു… അയാൾ തളർന്ന്, തന്റെ നാവ് സന്ധ്യയുടെ പൂവിൽ നിന്നും വലിച്ചൂരി…

“നിർത്തല്ലേ, ചേട്ടാ…”, അവൾ നാവിനെ ചെപ്പിലേക്ക് തിരികെയെത്തിക്കാൻ കിണഞ്ഞ് പറഞ്ഞെങ്കിലും, അയാൾ കേട്ടില്ല…

പ്രമോദ് എഴുന്നേറ്റ് നിന്ന്, കിതച്ചുകൊണ്ടു അവൾക്ക് നേരെ നോക്കി…

“ഡാ… കൊണച്ചവനെ…”, സുഖത്തിന്റെ പകുതിക്ക് വച്ച്, കളി നിർത്തി എഴുന്നേറ്റ കണവനെ നോക്കി, കടി മൂത്ത് അവൾ കാറി…, “ഒരു മാതിരി മറ്റേടത്തെ പരിപാടി കാണിക്കരുത്…”

“വയ്യാത്തോണ്ടാ സന്ധ്യേ… ബാക്കി നമുക്ക് നാളെ ചെയ്യാം…”, മുഖത്ത് പറ്റിപ്പിടിച്ച അവളുടെ മദജലം തുടക്കുന്നതിനൊപ്പം, അയാൾ നിസ്സഹായ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു….