വിനോദവെടികൾ 5 [ഒലിവര്‍] 583

ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. ശ്ശെ, ഞാനത് എങ്ങനെയാ പറയുക! ഷിയാസിന്റെ ക്ലാസിലിരുന്നുള്ള എന്റെ വട കണ്ടോണ്ടുള്ള വെള്ളമിറക്കലും ബാക്ക് ബെഞ്ചിലിരുന്നുള്ള കുണ്ണ തടവലും അറിയാവുന്നതുകൊണ്ട് കൂടെ വരാനൊരു ചളിപ്പുണ്ടെന്ന് പറയാനൊക്കുമോ?
പിന്നെ ഇവനുമത്ര മോശമൊന്നുമല്ല, പെട്ടന്നെങ്ങാനും മെൻസ്സ് കേറി വന്നാല്‍ മാറ്റിയണിയാൻ റീന ബാഗിൽ കരുതിയ അവളുടെ പാന്റി അടിച്ചുമാറ്റിയത് അന്ന് സ്റ്റാഫ് റൂമിൽ കേറിയ ഇവനാണോന്ന് എനിക്ക് സംശയമുണ്ട്. ആരോടും പറഞ്ഞിട്ടില്ല.
“ അതല്ലെടാ… പഠിപ്പിക്കുന്ന മിസ്സാണെങ്കിലും ഞാനൊരു പെണ്ണല്ലേ? ആളുകള്‍ അതുമിതുമൊക്കെ പറഞ്ഞ് നിങ്ങൾക്കൂടി ബുദ്ധിമുട്ടാവും.” ഞാൻ അവന്മാർക്ക് വിഷമം വരാത്ത രീതിയില്‍ കാര്യം അവതരിപ്പിച്ചു.
“ ഞങ്ങൾക്കെന്ത് ബുദ്ധിമുട്ട്…. പറയുന്നവന്മാരോട് പോവാൻ പറ ടീച്ചറെ. എന്റെ ബോറൻ വീട്ടില്‍ ടീച്ചർക്ക് ഉള്ള സൗകര്യത്തിൽ കഴിയേണ്ടിവരും എന്നൊരു ബുദ്ധിമുട്ടേയുള്ളൂ…”
“ നീ പോടാ… ടീച്ചർക്ക് അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല… അല്ലേ ടീച്ചറെ? ഇന്ന് ഒരു രാത്രിയിലത്തേക്ക് പോരേ…” വിനോദ് എന്നെ ഏറുകണ്ണിട്ട് നോക്കി.
“ എന്നാലും…” ഞാൻ പിന്നെയും മടിച്ചുനിന്നു.
“ ഒരെന്നാലുമില്ല.. വാ കേറ് ടീച്ചറെ…” ഷിയാസ് ബൈക്കിന്റെ പുറകില്‍ നിന്നിറങ്ങി.
അപ്പൊ അവനെന്ത് ചെയ്യും? ഇനി എന്നേം കൊണ്ട് ട്രിപ്പിള്‍സ് അടിക്കാനാണോ ഇവന്മാർ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്?!
“ ഡാ… ഞാൻ തിരിച്ചുവന്നിട്ട് നിന്നെക്കൂട്ടിയാൽ പോരേ?” എന്റെ മനസ്സറിഞ്ഞ പോലെ വിനോദ് ചോദിച്ചു.
“ നല്ല കാര്യം… അതുവരെ ഞാനിവിടെ നിൽക്കാനോ? പണി കിട്ടിയാൽ നീ വന്ന് സ്റ്റേഷനീന്ന് ഇറക്കുമോ?”
അപ്പൊ അതിനുതന്നെയാണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. ഇവന്മാരുടെ നടുവിൽ വച്ച് കൊണ്ടുപോവാൻ, ഒരുമാതിരി സാൻവിച്ച് പോലെ. അയ്യേ…! ച്ഛെ… ആരെങ്കിലും കണ്ടാല്‍ എന്ത് പറയും!
എന്റെ ചളിപ്പ് മനസ്സിലായെങ്കിലും വിനോദ് പറഞ്ഞു.
“ ഇനിയെന്തിനാ ടീച്ചറേ നോക്കിനിൽക്കുന്നത്…? മറ്റൊരു വഴിയും ഇല്ലാത്തോണ്ടല്ലേ?” ഞാന്‍ മടിച്ചുമടിച്ച് അവന്റെ പുറകില്‍ ബൈക്കില്‍ കേറി. അല്ലാതെ ആ രാത്രിയിൽ ഒരു പെണ്ണായ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യാൻ… പെട്ടുപോയില്ലേ?
“ ചുരിദാറായതുകൊണ്ട് എളുപ്പമായി… അല്ലേ ടീച്ചറേ?” അതും പറഞ്ഞ് ഷിയാസ് എന്റെ പിന്നിലായി ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു.
“ മതി. നേരം കളയണ്ട… പോവാടാ… ഇവിടെ അധികം നിൽക്കുന്നത് ബുദ്ധിയല്ല…” ആരെങ്കിലും വരുന്നുണ്ടോന്നറിയാൻ അവൻ തിക്കും പൊക്കും നോക്കി.
വിജനമായ വഴിയിലൂടെ വിനോദിന്റെ ബൈക്കില്‍ ഞങ്ങള്‍ സഞ്ചരിച്ചുതുടങ്ങി.