സൈബർ തെക്കിനിയിലെ നാഗവല്ലി 2 [Rony] 277

അവളുടെ ശരീരത്തിന്റെ വടിവ് ഇപ്പോൾ വ്യക്തമായി മനസ്സിലാവുന്നുണ്ട്. അർദ്ധസുതാര്യമായ ആ ഷർട്ടിനുള്ളിൽ തെളിഞ്ഞുകാണാവുന്ന അവളുടെ ബ്രായുടെ കട്ടിയുള്ള അരികുകൾ. നനഞ്ഞ മുടിയുടെ ഒരു വശം മുഖത്തേക്ക് അലസമായി ചിതറിക്കിടന്നു. മഴ കൊണ്ട് കൺമഷി ചെറുതായി ഇളകിയിരുന്നു. എന്നാൽ അതൊന്നും കൂസാതെ അവളുടെ കാമോദ്ദീപകമായ കണ്ണുകൾ എന്നെത്തന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഞാനറിയാതെ തുപ്പലിറക്കിപ്പോയി. എന്റെ തൊണ്ട ഉയർന്നുതാഴുന്നത് കണ്ടിട്ടെന്നോണം അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു. ഇടതുവശത്ത് നിരതെറ്റിയിരിക്കുന്ന ഒരു പല്ല് തെളിഞ്ഞുവന്നു. അതവളുടെ സൗന്ദര്യത്തിന് മാറ്റ് കൂട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഞാനാകെ സ്തബ്ധനായി നിന്നു. പെട്ടെന്ന് മഴയുടെ സംഗീതത്തെ ഭേദിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു.

“ദാഹിക്കുന്നുണ്ടോ?”

സ്ഥലകാലബോധം വീണ്ടെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു:

“ആന്നേ. ഞാൻ രാവിലെ ഇറങ്ങിയതാ. പബ്ബിൽ വെച്ച് ബിയർ ഓർഡർ ചെയ്തിരുന്നു. പക്ഷെ, അപ്പോഴല്ലേ–”

മറുപടി പറയുമ്പോൾ എന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ തറച്ചിരുന്ന അവളുടെ പാതിയടഞ്ഞ വിവശമായ കണ്ണുകൾ പെട്ടെന്ന് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ തമ്മിൽ ചേർന്നിരുന്നില്ല. കീഴ്ചുണ്ടിന്റെ ഒരു കോണിൽ പറ്റിയിരിക്കുന്ന മഴത്തുള്ളി. നനഞ്ഞൊട്ടിയിരിക്കുന്ന അവളുടെ ഷർട്ടിനകത്ത് ഉയർന്നുതാഴുന്ന അവളുടെ മാറിടം. എന്റെ ശ്വാസഗതി വർദ്ധിച്ചു. ശരീരമാകെ ചൂടുപിടിച്ചിരുന്നു. താഴെ ഷഡ്ഡിക്കുള്ളിൽ ആകെയൊരു വീർപ്പുമുട്ടൽ. എന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ തന്നെ കണ്ണുനട്ടുകൊണ്ട് അനു അടുത്തേക്ക് കുറച്ചുകൂടി നീങ്ങിനിന്നു. ഒരുതരം ആലസ്യത്തോടെ, തുപ്പലിറക്കിക്കൊണ്ട് അവൾ ഒരു ചോദ്യമെന്ന പോലെ മൂളി: “ഉം…?” അവളുടെ ചോദ്യത്തിന്റെ അർത്ഥം അപ്പോഴാണ് എനിക്ക് മനസ്സിലായത്.

അടുത്തേക്ക് നീങ്ങിനിന്ന അവളുടെ നിശ്വാസവായു എന്റെ കഴുത്തിൽ ആഞ്ഞുപതിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവളുടെ നേർത്ത ഷർട്ടിനടിയിൽ തുറിച്ചുനിന്നിരുന്ന സുന്ദരിമുലകളിലൊന്ന് എന്റെ കയ്യിൽ തട്ടി. നനവുള്ള ആ സ്പർശനം എന്നെ പെരുവിരലിൽ നിർത്തി. ജീൻസിന് മുന്നിലെ മുഴുപ്പ് വലുതായി വരുന്നതോടൊപ്പം ഷഡ്ഡിയുടെ ഉള്ളിൽ ചെറിയൊരു നനവ് പരക്കുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. എനിക്ക് കാലിന്റെ ശക്തി നഷ്ടമാവുന്നത് പോലെ തോന്നി. പതിയെ അവളെന്റെ കൈത്തണ്ടയിൽ തൊട്ടു. ഷോക്കടിച്ചതുപോലെ ഞാൻ നിന്നുപോയി. കടയുടെ റൂഫിംഗ് ഷീറ്റിന് മുകളിൽ പതിക്കുന്ന കനത്ത മഴത്തുള്ളികളുടെ കാതടപ്പിക്കുന്ന സ്വരം.

അർദ്ധസുതാര്യമായ തിരശ്ശീല പോലെ കാഴ്ചയെ ഭ്രമിപ്പിക്കുന്ന പെരുമഴയ്ക്കപ്പുറം പാഞ്ഞുപോവുന്ന വണ്ടികളുടെ ചുവപ്പും മഞ്ഞയും ലൈറ്റുകൾ. ആരുടെയും ശല്യമില്ലാതെ, മഴയും കാർമേഘങ്ങളുടെ നിഴലും സമ്മാനിച്ച സ്വകാര്യതയിൽ അനുവിനോട് ചേർന്ന് നിന്നപ്പോൾ എനിക്ക് വല്ലാത്തൊരു രോമാഞ്ചം തോന്നി. എന്നോട് പരമാവധി ചേർന്ന് നിന്ന് അവൾ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു: “വാ…” അതോടൊപ്പം കൈത്തണ്ടയിലെ പിടുത്തം ശക്തമായി. ഭാരമില്ലാത്തൊരു വസ്തുപോലെ ഞാനവളെ അനുഗമിച്ചു. കടയുടെ വലതുവശത്ത് ഒരാൾപ്പൊക്കത്തിലൊരു മതിലായിരുന്നു.