കലാമന്ദിർ 1.1 [RAGNAR LOTHBROK] [Reloaded] 139

എനിക്ക് താമസിക്കാൻ ഒരു സ്ഥലം ആവശ്യമാണെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞു. “ഒരെണ്ണം കണ്ടെത്താൻ ഞാൻ സഹായിക്കാം,” ബെന്നിച്ചൻ പറഞ്ഞു, ഇതിനകം പുള്ളിയുടെ ഫോണിലേക്ക് എത്തി.

അവരുടെ കളങ്കമില്ലാത്ത സ്നേഹത്തിനും സഹായത്തിനും ഞാൻ അവർക്ക് നന്ദി പറഞ്ഞു. അവരുടെ സഹായത്തോടെ ഗ്രാമജീവിതത്തിൽ സ്ഥിരതാമസമാക്കുന്നത് എളുപ്പമാകും.

ഉച്ചഭക്ഷണത്തിന് ശേഷം, ക്ഷീണത്തിന്റെ ഒരു തിരമാല എന്നെ അലട്ടുന്നതായി എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു, ഞാൻ ഉറങ്ങാൻ എൻറെ മുറിയിലേക്ക് മടങ്ങി. ജനലിലൂടെ ഒഴുകിയെത്തിയ വെയിലിന്റെ ചൂടിൽ ഞാൻ ഉറങ്ങി, ഞാൻ സ്വപ്നങ്ങളിലേക്ക് ഒഴുകി.

വൈകുന്നേരമായപ്പോൾ, ഉന്മേഷം അനുഭവപ്പെട്ട് ഞാൻ ഉണർന്നു. താഴേക്ക് പോകുമ്പോൾ ബിന്ദു ചേച്ചി മറ്റ് രണ്ട് സ്ത്രീകളുമായും സജീവമായ സംഭാഷണത്തിൽ ഏർപ്പെടുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു. അവരുടെ സൗന്ദര്യം, കളിയും, ചിരിയും , ആത്മവിശ്വാസം എന്നെ അസ്വദിപ്പിച്ചു. ഈ സ്ത്രീകളോട് ഒരു ആരാധന തോന്നാതിരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

എൻറെ സാന്നിദ്ധ്യം ശ്രദ്ധിച്ച ബിന്ദുചേച്ചി ഊഷ്മളമായ പുഞ്ചിരിയോടെ എന്നെ അവരുടെ കൂട്ടുകാർക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി. ലക്ഷ്മിചേച്ചിയും വെറോണി ചേച്ചിയും എന്നെ സ്വാഗതം ചെയ്തു, അവരുടെ അടുത്തേക്ക് എന്നെ സ്വാഗതം ചെയ്യുമ്പോൾ അവരുടെ ശബ്ദം ചിരിയുടെ മുഴക്കത്തോടെ മുഴങ്ങി.

“ശ്യാം, ലക്ഷ്മിയും വെറോണയും” ബിന്ദു ചേച്ചി കൂട്ടുകാരോട് ആംഗ്യം കാട്ടി പറഞ്ഞു. “എൻറെ അടുത്ത സുഹൃത്തുക്കളാണ്.”

“രണ്ടുപേരെയും കണ്ടുമുട്ടിയതിൽ സന്തോഷം,” മാന്യമായ തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞു.

“അതുപോലെ തന്നെ ശ്യാം.. ബിന്ദു നിന്നെ പറ്റി എല്ലാം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് “ ലക്ഷ്മി ചേച്ചി പറഞ്ഞു, ആകാംക്ഷ കൊണ്ട് കണ്ണ് മിഴിച്ചു.

“എന്നെ പറ്റിയോ?” ഞാൻ ചിരിച്ചു.

“തീർച്ചയായും! അവൾ ശ്യാമിനെ പറ്റി എല്ലാം പറഞ്ഞു,” വെറോണി ചേച്ചി അവളുടെ പുഞ്ചിരി ഊഷ്മളവും ക്ഷണിച്ചു വരുത്തി.

“മാനേജർ ഒന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ കുറച്ചു പ്രായമുള്ള ഒരാളെയാണ് ഞങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിച്ചത്. നീ നല്ല ചെറുപ്പം ആണല്ലോ. എന്താ മോനെ നമ്മുടെ ബ്രാഞ്ച് പൂട്ടിക്കുമോ?”, വെറോണി ചേച്ചി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“നോക്കാം” എന്ന് ഞാനും പറഞ്ഞു

രണ്ടുപേരും എന്നോട് പെട്ടെന്ന് അടുത്തു. ഞങ്ങൾ പല കാര്യങ്ങളും സംസാരിച്ചു, അവരെയും ഗ്രാമത്തിലെ അവരുടെ ജീവിതത്തെയും കുറിച്ച് ഞാൻ കൂടുതൽ മനസ്സിലാക്കി. ലക്ഷ്മിചേച്ചി ഒരു സർക്കാർ ഉദ്യോഗസ്ഥന്റെ ഭാര്യയാണ്, ചേച്ചിയുടെ മകൻ മകൻ ബാംഗ്ലൂരിൽ ഐടി എഞ്ചിനീയറായി ജോലി ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്ന് അവർ അഭിമാനത്തോടെ പറഞ്ഞു.