വിനോദവെടികൾ 5 [ഒലിവര്‍] 580

നല്ല ശാലീനത വഴിഞ്ഞൊഴുകുന്ന ചിരി.
പറഞ്ഞിട്ടില്ലല്ലോ… മഞ്ജു മിസ്സിന്റെ ചിരി കാണാൻ നല്ല രസമാണ്. ഐശ്വര്യമുള്ള മുഖം. തേച്ചു മടക്കിയ സാരിയേ എപ്പോഴും ഉടുക്കൂ, എല്ലായിടത്തും മറഞ്ഞുകിടക്കുന്ന വസ്ത്രധാരണമാണ്. ഇന്ന് ആ ടേബിള്‍ ഫാനിന്റെ സഹായം ഉള്ളതുകൊണ്ട് മാത്രമാണ് അവരുടെ സുന്ദരിവയറ് എനിക്കും പ്രിൻസിക്കും കാണാന്‍ സാധിച്ചത്. റീനാ മിസ്സിന്റെ അത്രയും ഞെരിപ്പൻ ചരക്കല്ലെങ്കിലും ആരെയും നോക്കിപ്പിക്കുന്ന എന്തോ ഒന്ന്… അതവരുടെ നോട്ടത്തിലെ സെക്സിനെസ്സ് ആണോ… അതോ മുഖശ്രീയാണോ, ഇനി മേനിയുടെ മാദകത്വം തന്നെയാണോ എന്നെനിക്ക് ഉറപ്പില്ല. പക്ഷേ ആളുകള്‍ക്ക് ഇഷ്ടം തോന്നുന്ന എന്തോ ഒരു സംഗതി അവർക്കുണ്ട്. റീനാ മിസ്സിനെ തോല്പിക്കാൻ മറ്റു മിസ്സുന്മാരെ പോലെയുള്ള കുണ്ടികുലുക്കിയുള്ള നടത്തമൊന്നും അവർക്കില്ല. മാന്യമായ നടത്തം മാത്രം. റീനയുടെ സൗന്ദര്യത്തിൽ മറ്റുള്ളവരെപ്പോലെ വലിയ കുശുമ്പൊന്നും ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടാവും റീനയ്ക്ക് എല്ലാത്തിലും കൂട്ട് മഞ്ജുവാണ്.
“ എന്താ മിസ്സേ?” ഞാൻ വിനീതവിധേയനായി ചോദിച്ചു.
“ തന്നെപ്പറ്റി ഭയങ്കര കംപ്ലെന്റാണെല്ലോ ഇവിടെ…?” അത് ശരി. മഞ്ജു കൂട്ടുകാരിയുടെ വക്കാലത്ത് ഏറ്റെടുത്തിരിക്കുന്നു! ഇനിയിപ്പൊ കോളേജിലെ ആസ്ഥാന കൗൺസിലറുടെ സാരോപദേശം കേട്ട് ഇവിടെത്തന്നെ കെട്ടിത്തുങ്ങി ചാവണം.
“ എന്താ മിസ്സേ? ഞാനെന്ത് ചെയ്തെന്നാ..?!”
“ തന്റെ കയ്യില്‍ നിന്നൊരു പേപ്പര്‍ റീനയ്ക്ക് കിട്ടിയെന്ന് കേട്ടല്ലോ…”
“ എന്റെ പേപ്പറായിരുന്നില്ല മിസ്സേ… ഷിയാസിന്റെ ആയിരുന്നു..” ഞാൻ ക്ഷോഭം അഭിനയിച്ച് കണ്ണില്‍ സങ്കടം കലർത്തി. അതുകണ്ട് മഞ്ജുവൊന്ന് പതറിയെങ്കിലും റീന കുലുങ്ങിയല്ല. അവൾ രണ്ടും കലിപ്പിച്ച് തന്നെയിരുന്നു.
“ കോളേജിൽ ലൈനുള്ള ഷിയാസെന്തിനാ റീനയ്ക്ക് പ്രേമലേഖനമെഴുതുന്നത്? സ്വാതിക്ക് എഴുതിയത് മാറികൊടുത്തതാണോ?”
“ പ്രേ… പ്രേമലേഖനമോ?!” ഞാൻ അന്തംവിട്ടു പോയി.
“ അതേ… പ്രേ-മ-ലേഖനം…” മഞ്ജു അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും നീട്ടിപ്പറഞ്ഞു. ഞാൻ അമ്പരന്ന് റീനയെ നോക്കി. അവർ ബുക്കില്‍ തല കുമ്പിട്ടിരിക്കുന്നു. എനിക്കല്പം സമാധാനമായി. അവരത് ഇങ്ങനെയെങ്കിലും ആക്കിയെല്ലോ. പേപ്പറിൽ വൃത്തികേട് വരച്ചെന്ന് പറഞ്ഞില്ല, ലക്ഷണം കണ്ടിട്ട് തല്ലിയ കാര്യവും പറഞ്ഞെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. അധികം നാറിയില്ല. ഞാൻ ആശ്വസിച്ചെങ്കിലും ഒരുപാട് സന്തോഷിച്ചില്ല. എന്നാലും അത്യാവശ്യത്തിന് പണി കിട്ടാനുള്ളത് ഇപ്പഴും അവര് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഞാനൊരു കുറ്റവാളിയെപ്പോലെ നിന്നു. എന്റെ നില്പ് കണ്ട് മഞ്ജു മിസ്സ് തുടര്‍ന്നു.
“ സാരമില്ല വിനോദ്… പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് പ്രേമമുണ്ടാവുന്നത് സാധാരണമാണ്. കുടെ പഠിക്കുന്നവരോട്… മറ്റ് ബാച്ചിലുള്ളവരോട്.. ബസ്റ്റോപ്പില്‍ കാണുന്ന പെങ്കൊച്ചുങ്ങളോട്… എന്തിന്, വിനോദിന് തോന്നിയത് പോലെ ഇന്നത്തെ കാലത്ത് ടീച്ചര്‍മാരോട് പോലും തോന്നുന്നത് പതിവാണ്. പക്ഷേ തിരിച്ച് ടീച്ചർന്മാർക്ക് കുട്ടികളോട് തോന്നുന്നത് അപൂര്‍വ്വമാണ്.”
ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
“ പക്ഷേ വിനോദ്, മോനേ… പ്രേമം പലവിധത്തിലുണ്ട്. ചിലത് ആത്മാർത്ഥമാണ്. പക്ഷേ കൂടുതലും നേരമ്പോക്കിനും കാര്യം കാണാനും ഒക്കെയാണ്. ഇനി… ആത്മാർത്ഥമായ പ്രേമമാണെന്ന് നമ്മള്‍