എന്റെ മാത്രം 4 [ ne-na ] 1138

“നിന്നെ എനിക്ക് അറിയാവുന്ന പോലെ വേറെ ആർക്കും അറിയില്ല. അതുകൊണ്ട് എന്താ കാര്യം എന്ന് പറഞ്ഞോ.”
അവളുടെ മുന്നിൽ നിന്ന നവീൻ പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ഫോൺ എടുത്ത് അവളുടെ കൈയിൽ കൊടുത്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“അവന്മാരുടെ അടുത്ത് ഇരുന്ന് ബോറടിച്ച ഞാൻ ഇതിലെ ഫോട്ടോസൊക്കെ ഇരുന്ന് നോക്കി.”
“അതിനെന്താ ഇപ്പോൾ.”
അത് ചോദിച്ചു കഴിഞ്ഞ അവൾ ഒരു നിമിഷം എന്തോ ഒന്ന് ആലോചിച്ചു. അതിനു ശേഷം കണ്ണുകൾ അടച്ചു പിന്നിലേക്ക് മലന്ന് അങ്ങ് കിടന്നു.
പല്ലവിയ്ക്ക് കാര്യം വ്യക്തമായെന്ന് അവനു മനസിലായി.
“നീ ആ ഫോട്ടോ കണ്ടോടാ?”
അവളുടെ സ്വരത്തിൽ ജാള്യത നിറഞ്ഞിരുന്നു. അപ്പോഴും അവൾ കണ്ണുകൾ തുറന്നിരുന്നില്ല.
അവൻ പല്ലവിയുടെ അരികിലായി കിടന്നു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“മ്മ്.. കണ്ടു.”
അവൾ കുറച്ച് നേരത്തേക്ക് ഒന്നും തന്നെ മിണ്ടിയില്ല.
നവീൻ അവളുടെ അരികിലായി കിടന്നു.
“സോറി ഡി..”
അവൾ തല ചരിച്ച് അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി കണ്ണുകൾ തുറന്നു.
“നീ എന്തിനാ സോറി പറയുന്നേ. ആ ഫോട്ടോ അതിൽ ഉള്ള കാര്യം നിനക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നല്ലോ.”
“നീ എന്തിനാ അങ്ങനെ ഒരു ഫോട്ടോ എടുത്ത് മൊബൈലിൽ ഇട്ടിരുന്നെ.”
തെല്ലൊരു ജാള്യതയോടെ അവൾ പറഞ്ഞു.
“ഇന്ന് റിസപ്ഷന് പോകാൻ ഒരുങ്ങാൻ നേരത്താണ് പുതിയ ബ്രാ എടുത്തിട്ടത്. അതിട്ട് കണ്ണാടിയിൽ നോക്കിയപ്പോൾ നല്ല ഭംഗി തോന്നി. ഒരു രസത്തിന് സെൽഫി എടുത്ത് നോക്കിയതാ..”
ഒന്ന് ദീർഘ നിശ്വാസം വിട്ടിട്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.
“നിന്റെ ഭാഗ്യത്തിന് അത് ഡിലീറ്റ് ചെയ്യാൻ ഞാൻ മറന്നു പോയി.”
പല്ലവി പറഞ്ഞത് കേട്ട് നവീൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ തുറിച്ച് നോക്കി.
പല്ലവി അവർക്കിടയിൽ വന്ന മഞ്ഞ് ഉരുക്കി കളയാൻ ഉള്ള ശ്രമത്തിൽ ആയിരുന്നു. എന്തായാലും നവീൻ കണ്ടു. അതിൽ ഇനി ഒന്നും ചെയ്യാൻ പറ്റില്ല. പിന്നെ കണ്ടത് അവൻ മാത്രം അല്ലെ അതിന് ഇപ്പോൾ എന്താ എന്ന ചിന്ത ആണ് ഈ കുറഞ്ഞ സമയം കൊണ്ട് അവളുടെ മനസ്സിൽ ഉൾതിരിഞ്ഞത്.
ആ ഫോട്ടോ നവീൻ കണ്ടതിൽ തനിക്ക് വിഷമം ഉണ്ടെന്ന് കാണിച്ചാൽ അവൻ കൂടുതൽ മൂഡോഫ് ആകുമെന്ന് പല്ലവിയ്ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. സത്യത്തിൽ ആ ഫോട്ടോ അവൻ കണ്ടതിൽ അവൾക്ക് വിഷമം ഒന്നും തോന്നിയിരുന്നില്ല. ആദ്യം ഒരു ജാള്യത മാത്രം ആണ് ഉണ്ടായത്. ഇപ്പോൾ അതും മാറിയിരുന്നു.