സാംസൻ 10 [Cyril] [Climax] 756

സാധാരണയായി അവള്‍ക്ക് ഒന്‍പത് മണിക്കും പത്തിനും ഇടക്കാണ് ആവാറുള്ളത്. അങ്ങനെ ഒന്‍പത് മണി കഴിഞ്ഞു. സമയം ഒച്ചു പോലെ ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങി. ഒടുവില്‍ പത്തു മണി കഴിഞ്ഞിട്ടും അവള്‍ക്ക് ആവാതെ വന്നപ്പോൾ ജൂലി സന്തോഷവും പേടിയും കലര്‍ന്ന ഭാവത്തില്‍ ഹാളില്‍ നടത്തം നിര്‍ത്തി എന്നെ നോക്കി.

ഞാനും ചോദ്യ ഭാവത്തില്‍ അവളെ നോക്കി. വിറച്ചു കൊണ്ടാണ് അവള്‍ നടന്ന് എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നത്. എന്റെ അടുത്ത് വന്നതും ശക്തി ചോര്‍ന്നുപോയ പോലെ അവള്‍ എന്റെ മേല്‍ ചാരി.

“ഇതുവരെ ഒന്നും ആയില്ല…”

അവള്‍ വിറയ്ക്കുന്ന ശബ്ദത്തില്‍ പറഞ്ഞതും എനിക്ക് തുള്ളിച്ചാടാൻ തോന്നി.

“ഇപ്പൊ നമുക്ക് ടെസ്റ്റ് ചെയ്തു നോക്കാം, ചേട്ടാ…” നടുങ്ങിക്കൊണ്ട് അവള്‍ പറഞ്ഞു.

ഉടനെ അവളെ താങ്ങി പിടിച്ചു കൊണ്ട്‌ അവളെ റൂമിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. ടെസ്റ്റ് കാർഡ് എടുത്തു കൊണ്ട്‌ ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് ബാത്റൂമിൽ കേറി. കാർഡിൽ യൂറിൻ ഇറ്റിച്ചു വീഴ്ത്തി.

ആദ്യം ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല. പക്ഷേ പെട്ടന്ന് തന്നെ ഒരു മങ്ങിയ പിങ്ക് വര തെളിഞ്ഞു.

“ഇതെന്താ ഇത്ര മങ്ങിയ വര..? വര നന്നായി തെളിഞ്ഞു വരണ്ടേ..? അതും രണ്ടു വര തെളിഞ്ഞു വരണ്ടേ..?” ജൂലി പരിഭ്രാന്തിയായി അലറും പോലെ ചോദിച്ചു.

അന്നേരം തീരെ മങ്ങിയ മറ്റൊരു വര കൂടി തെളിഞ്ഞു.

“എനിക്ക് പേടിയാവുന്നു, ചേട്ടാ… നല്ല ഡാർക്ക് നിറം വേണ്ടെ… പക്ഷേ മങ്ങിയ നിറമല്ലേ തെളിഞ്ഞത്..?” ജൂലി കരഞ്ഞു.

“ചിലപ്പോ തുടക്കം ആയത് കൊണ്ടാവും..” അവളെ ഞാൻ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. “നമുക്ക് ആശുപത്രിയിൽ പോകാം.” എന്റെ മനസ്സിലെ ഭയത്തെ മറച്ച് കൊണ്ട്‌ ഞാൻ പറഞ്ഞു.

പക്ഷേ ജൂലി പേടിയോടെ എന്നെ നോക്കിയെങ്കിലും അവസാനം സമ്മത ഭാവത്തില്‍ തലയാട്ടി.

അങ്ങനെ വേഗം റെഡിയായി ഞങ്ങൾ ആശുപത്രിയിൽ ചെന്ന് ടെസ്റ്റ് ചെയ്ത കാർഡ് കാണിച്ചു.

പക്ഷേ ഡോക്ടര്‍ കാർഡ് പരിശോധിച്ചിട്ട് രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞു വരാൻ പറഞ്ഞു. നിരാശയോടെ വീട്ടില്‍ വന്ന ശേഷം അവളെ നിര്‍ബന്ധിച്ചു ഭക്ഷണം കഴിപ്പിച്ചു. വൈകിട്ട് ഞാൻ ചെന്ന് സാന്ദ്രയെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു വന്നു. വരുന്ന വഴിക്ക് അവളോട് സംഭവം പറഞ്ഞു.